Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 maja 2007 r., sygn. I SA/Gd 53/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Asesor WSA Irena Wesołowska, Asesor WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 maja 2007 r. sprawy ze skargi H.S. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 16 września 2002 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1998 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej siedmioma decyzjami z dnia 10 kwietnia 2000 r. określił H.S. wysokość zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do maja oraz od listopada do grudnia 1998 r. oraz odsetki za zwłokę z tego tytułu.

Izba Skarbowa decyzją z dnia 21 listopada 2000 r. uchyliła w całości powyższe decyzje organu pierwszej instancji i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ.

Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej, po ponownie przeprowadzonym postępowaniu, decyzją z dnia 30 maja 2001 r. określił H.S. wysokość należnego podatku od towarów i usług za okres od lutego do lipca, wysokość zaległości podatkowej w tym tytule oraz odsetki za zwłokę. Natomiast za styczeń, sierpień, wrzesień oraz październik określił wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Jak wynika z uzasadnienia decyzji, z wykazanej przez podatnika, jako odpady ilości 3.678.432,50 mb tkaniny inspektor uznał za udokumentowaną 1.673.092 mb, pozostałą ilość tj. 2.005.340,50 mb zakwalifikował jako niezaewidencjonowaną sprzedaż.

H.S. w odwołaniu od powyższej decyzji zarzucił niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności faktycznych, a w konsekwencji dokonanie ustaleń z naruszeniem art. 120, art. 121, art. 122, art. 123, art. 188 Ordynacji podatkowej. Strona uznała za niedopuszczalną różną kwalifikację tego samego zdarzenia gospodarczego. W pierwotnych decyzjach organu pierwszej instancji, straty spowodowane konfekcjonowaniem zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, a ich wysokość wyliczona jako iloczyn niesprzedanej tkaniny i średniej ceny zakupów. W ponownie wydanych decyzjach, te same straty to przychód wyliczony jako iloczyn ilości tkaniny i średniej ceny sprzedaży. Strona zarzuciła pominięcie dowodu z opinii biegłego. Ponadto, w ocenie odwołującego organ pierwszej instancji nie wykazał, że tkanina będąca odpadem została przez niego sprzedana albo, że była przedmiotem innej czynności zrównanej ze sprzedażą na mocy art. 4 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.