Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 maja 2007 r., sygn. I SA/Wa 547/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jerzy Siegień Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant ref. sądowy Aneta Wirkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2007 r. sprawy ze skargi Gminy L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Wa 547/07

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Prezydenta Miasta L. reprezentującego Gminę - Miasto L., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu L. z dnia [...] października 2005 r., nr [...] ustalającą odszkodowanie za nieruchomość położoną w L. przy ul. [...], oznaczoną jako działka ewidencyjna nr [...] o powierzchni [...] m. kw. i nieruchomość położoną w L. przy ul. [...], oznaczoną jako działka ewidencyjna [...] o powierzchni [...] m.kw.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ drugiej instancji powołał się na następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Starosta L. decyzją z dnia [...] października 2005 r., nr [...] orzekł o ustaleniu odszkodowania za działkę ewidencyjną nr [...] o powierzchni [...] m.kw. oraz za działkę nr [...] o powierzchni [...] m.kw., które z dniem 1 stycznia 1999 r. stały się z mocy prawa własnością Gminy - Miasto L., co zostało potwierdzone ostatecznymi decyzjami Wojewody [...] z dnia [...] marca 2005 r., nr [...] i nr [...]. Starosta powołał się na to, że przedmiotowe nieruchomości spełniały przesłanki z art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.).

Od decyzji Starosty L. odwołanie do Wojewody [...] złożył Prezydent Miasta L., zarzucając błędną wykładnię art.73 ustawy z 13 października 1998 r. oraz domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji, bowiem w jego ocenie wydano ją w oparciu o nieprawidłową, zawyżoną wycenę wartości rynkowej nieruchomości stanowiącej działki nr [...] i nr [...]. W odwołaniu podniesiono, że w postępowaniu nie uczestniczył reprezentant Skarbu Państwa jako podmiot zobowiązany do wypłaty odszkodowania za wyżej wymieniony grunt pod drogę lokalną miejską, a ponadto zarzucono, że w postępowaniu doszło do uchybień proceduralnych mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, ponieważ organ pierwszej instancji nie przeprowadził rozprawy administracyjnej, naruszył przepis art. 10 § 1 kpa poprzez uniemożliwienie stronom wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Ponadto, zdaniem odwołującego się, Starosta ustalił wysokość odszkodowania w oparciu o nieprawidłową wycenę nieruchomości, bowiem rzeczoznawca oparł się na porównaniu działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zamiast działek przeznaczonych pod drogi, a to doprowadziło do zawyżenia wartości nieruchomości, rzeczoznawca nie określił z jakiego terenu przyjął do wyceny działki, podając tylko numery aktów notarialnych i daty transakcji, podczas gdy powinien przyjąć wartość gruntów przyległych lub możliwie blisko położonych. Odwołujący wskazał, że wartość takich działek waha się od [...] zł do [...] zł za metr kwadratowy, a nie jak przyjął rzeczoznawca od [...] zł do [...] zł za metr kwadratowy. Odwołujący podkreślił również, że przejęcie przez gminy wszystkich ulic zaliczanych do kategorii gminnych i lokalnych miejskich wiąże się z obowiązkiem dokonywania nakładów finansowych na ich utrzymanie.