Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 września 2007 r., sygn. I SA/Sz 141/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński, Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.), Sędzia WSA Alicja Polańska, Protokolant Gabriela Porzezińska, po rozpoznaniu w Wydziale I Sz na rozprawie w dniu 20 września 2007 r. sprawy ze skargi M. A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie powstania długu celnego oddala skargę

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] nr [...], odmawiającą M. A. uchylenia lub zmiany decyzji z dnia [... ] Nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organu II instancji wskazano, że Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] nr [...], skierowaną do głównego zobowiązanego w procedurze tranzytu N. V.H. V., odbiorcy towaru M. A. oraz przewoźnika towaru J. P., uregulował sytuację towaru w postaci samochodu osobowego marki [...] o numerze nadwozia [...], w związku z niedostarczeniem go do urzędu celnego przeznaczenia, określając kwotę wynikającą z długu celnego na [...] zł i odsetek na [...] zł. Następnie organ ten decyzją z dnia [...] uchylił ww. decyzję w części dotyczącej uznania za dłużnika J. P. oraz umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie w stosunku do jego osoby.

Dalej organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji wskazał, że w dniu [...] M. A. wystąpił do Naczelnika Urzędu Celnego o uchylenie lub zmianę decyzji z dnia [...] w trybie art. 2651 Kodeksu celnego podnosząc, że przemawia za tym interes publiczny i jego ważny interes, a przepisy szczególne nie sprzeciwiają się temu. Ponadto wnioskodawca zarzucił naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej i Kodeksu celnego oraz zakwestionował ustaloną przez organ celny I instancji wartość celną towaru.

Naczelnik Urzędu Celnego, po rozpatrzeniu ww. wniosku, decyzją z dnia [...] Nr [...] odmówił M. A. uchylenia lub zmiany decyzji z dnia [...] Nr [...]. Organ celny I instancji uzasadniając rozstrzygnięcie wyjaśnił, że za uchyleniem decyzji z dnia [...] przemawia jedynie interes wnioskodawcy, gdyż ww. decyzją nałożono na niego obowiązek zapłaty określonych należności, jednakże w sprawie nie zachodzi druga przesłanka określona w art. 2651 Kodeksu celnego, ponieważ uchyleniu decyzji sprzeciwiają się przepisy szczególne, tj. przepis art. 128 Ordynacji podatkowej wyrażający zasadę trwałości decyzji ostatecznych, art. 211 Kodeksu celnego oraz art. 4 § 2 Załącznika I Konwencji o wspólnej procedurze tranzytu. Organ ten wskazał także, że rozstrzygnięcie z dnia [...] jest wyłącznie decyzją deklaratoryjną, opisującą fakt zaistnienia określonego stanu faktycznego, który na gruncie przepisów prawa spowodował powstanie długu celnego oraz określającą osoby, które z mocy prawa stały się dłużnikami w sprawie.