Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 marca 2008 r., sygn. IV SA/Po 600/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost- Durchowska Sędziowie NSA Ewa Makosz - Frymus WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 12 marca 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi P. K. Spółki z o.o. w P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za badania laboratoryjne oddala skargę /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak /-/E.Kręcichwost-Durchowska /-/ E. Makosz-Frymus JH

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...]Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P. na podstawie art. 36 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tj. Dz.U. z 2006 r. nr 122 poz. 851 z późniejszymi zmianami), rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 04 lutego 2004 r. w sprawie opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez Inspekcję Sanitarną (Dz.U. Nr 29 z 2004 r. poz. 193) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 98 poz. 1071 z późniejszymi zmianami - dalej kpa) obciążył P.K. Sp. z o.o. w P. (dalej w skrócie Spółka) kosztami badań laboratoryjnych wykonywanych w ramach nadzoru bieżącego przez Laboratorium Higieny Komunalnej w K. za okres od dnia [...]r. do dnia [...]r. na kwotę [...]zł na rzecz budżetu Państwa, zgodnie z załączonym do decyzji rachunkiem nr [...]z dnia [...]r., zobowiązując Spółkę do wpłacenia tej kwoty w terminie 21 dni od daty otrzymania rachunku.

W złożonym odwołaniu od powyższej decyzji Spółka zarzuciła naruszenie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej przez niewłaściwą jego wykładnię i wniosła o jej uchylenie i nieobciążanie Spółki kosztami przedmiotowych badań. W uzasadnieniu odwołania Spółka przyznała, iż w wskazanym w decyzji okresie w zarządzanej przez Spółkę sieci wodociągowej zostały przeprowadzone badania laboratoryjne wody w ramach nadzoru bieżącego, a wyniki tych badań wykazywały przekroczenie wymaganych norm bakteriologicznych i fizykochemicznych jakości wody. Wskazano, że decyzję podjęto prawdopodobnie na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy, przyjmując zawężającą, niewłaściwą wykładnię tego przepisu, poprzez nieuwzględnienie szczególnej sytuacji zaistniałej w związku ze skażeniem ujęcia wody i sieci wodociągowej eksploatowanych przez Spółkę. Wskazano, że powszechnie wiadomym jest, że skażenie ujęcia i sieci nastąpiło bez winy Spółki, a osobę lub jednostkę, która zawiniła i doprowadziła do skażenia ustali postępowanie prowadzone przez Prokuraturę. Wskazano, że żadne działania lub zaniechanie Spółki nie było przyczyną skażenia i to w takiej skali, w jakiej to nastąpiło, co wymagało wielokrotnych badań. W ocenie odwołującej zdanie drugie ust. 1 art. 36 nie może być interpretowane w oderwaniu od okoliczności faktycznych, które doprowadziły do negatywnych wyników przeprowadzonych badań. Wskazano, że obowiązek przestrzegania wymagań higienicznych i zdrowotnych polega na dokładaniu starań, aby nie dopuścić do przekroczenia wymagań, jest to zatem odpowiedzialność za własne działania albo zaniechania. Nie jest to zatem odpowiedzialność na zasadzie ryzyka lub odpowiedzialność za czyny osób trzecich. W tym przypadku to działania osób trzecich były przyczyną skażenia wody, odpowiedzialność ponosi zatem osoba trzecia, a nie przedsiębiorstwo zarządzające siecią wodociągową, stąd przerzucenie tej odpowiedzialności w zakresie kosztów badań na Spółkę stanowi naruszenie prawa.