Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2008 r., sygn. IV SA/Po 621/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus As. sąd. Izabela Kucznerowicz Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 03 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie renty socjalnej uchyla zaskarżoną decyzję /-/I. Kucznerowicz /-/P. Miładowski /-/E. Makosz-Frymus WSA/wyr.1-sentencja wyroku

Wyrokiem z dnia 26 października 2006 r. (sygn. akt IV SA/Po 410/05) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] r. nr [...]. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż kwestia ustalenia uprawnienia do renty socjalnej z okres od 1 stycznia 1993r. do 30 września 2003r. została przekazana Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Rodzinie w [...] prawomocnym orzeczeniem Sądu Okręgowego z [...]r. sygn. akt [...]. Zdaniem Sądu niezrozumiałe było stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego wyrażone w uzasadnieniu decyzji, w którym organ stwierdza, że sąd powszechny winien był przekazać sprawę renty socjalnej Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych. Organy administracji publicznej są tym postanowieniem związane, skutkuje to dla nich powstaniem obowiązku merytorycznego rozpoznania sprawy, a w szczególności nie mają podstaw kwestionowania słuszności takiego orzeczenia.

Nie ulega wątpliwości, że niniejsza sprawa jest sprawą z zakresu prawa administracyjnego, brak w aktach administracyjnych informacji, co do utraty tej cechy w trakcie postępowania, i dlatego podlega rozstrzygnięciu co do istoty przez organ administracji. Mając zatem na względzie związanie organu postanowieniem Sądu Okręgowego i uznając, że nie nastąpiła bezprzedmiotowość postępowania w rozumieniu art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071; ze zm. dalej Kpa) niewłaściwe było umorzenie postępowania przez organ I instancji.