Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 kwietnia 2008 r., sygn. I SA/Wr 1688/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Olejnik, Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Protokolant Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu "A." sp. z o.o. za zaległości spółki z tytułu podatku od towarów i usług za styczeń 2002 r. wraz z odsetkami za zwłokę oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w J. G. orzekł o odpowiedzialności M. K. jako osoby trzeciej - pełniącej obowiązki członka zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "A" za zaległe zobowiązanie podatkowe Spółki w podatku od towarów i usług za styczeń 2002 r. w kwocie 47.730,00 zł oraz odsetki za zwłokę od powyższej zaległości podatkowej w kwocie 15.735,00 zł. W motywach uzasadnienia organ I instancji wskazał, że Spółka posiada zaległość podatkową, wynikającą z decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń 2002 r. w kwocie 47.730,00 zł, a M. K. pełnił funkcję członka zarządu Spółki "A" w okresie powstania tego zobowiązania podatkowego. Postępowanie egzekucyjne dotyczące powyższej zaległości podatkowej nie było prowadzone z uwagi na ogłoszoną upadłość Spółki. Likwidacja majątku upadłego pozwoliła jedynie na częściowe zaspokojenie wierzytelności z I kategorii, do której nie należą zobowiązania podatkowe. Natomiast pełniący funkcję wiceprezesa zarządu Spółki M. K. nie wykazał, że we właściwym czasie zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki, jak również nie wskazał mienia z którego egzekucja jest możliwa. Z danych bilansowych wynika, że zobowiązania Spółki już na przełomie 2001 r. i 2002 r. znacznie przekroczyły wartość jej majątku, a na koniec 2002 r. sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu. Stąd też wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki wniesiony do Sądu Rejonowego w J. G. dopiero w piśmie z dnia 13 października 2003 r. należy uznać za spóźniony.