Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 maja 2008 r., sygn. I SA/Wr 1655/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Asesor WSA Anetta Chołuj, Protokolant Anna Wojtowicz, po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2008 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi P. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu zobowiązania w podatku od towarów i usług za sierpień 2002 r. wraz z odsetkami oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] utrzymująca w mocy orzeczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. G. z dnia [...] orzekające o odpowiedzialności P. M. jako osoby trzeciej - członka zarządu spółki "A" - za zaległości podatkowe tejże spółki z tytułu dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za sierpień 2002 r. oraz odsetki za zwłokę.

Jak wynikało z akt sprawy skarżący w 2002 r. był prezesem zarządu w spółce "A", posiadającej m.in. zaległości wynikające m.in. z decyzji określających zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 r. oraz ustalających dodatkowe zobowiązanie z tego tytułu. Decyzje te zostały zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W., który wyrokiem z dnia 13 lipca 2005 r. skargi oddalił Spółki (sygn. akt I SA/Wr 491 - 502/04).

Powołując się na przepisy art. 107 § 1, 108 § 1 i § 2 oraz art. 116 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa organ podatkowy orzekł o odpowiedzialności skarżącego za zobowiązania podatkowe Spółki "A", we wskazanym na wstępie zakresie, uznając, że egzekucja z majątku tejże spółki okazała się bezskuteczna, zaś on sam nie wykazał przewidzianych prawem okoliczności zwalniających go z ww. odpowiedzialności. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia wskazano, na niesporny fakt pełnienia przez skarżącego funkcji członka zarządu w spółce "A" w 2002 r., zaś w świetle zebranego materiału nie może budzić wątpliwości, że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna - w toku postępowania egzekucyjnego uzyskano jedynie 1/5 wierzytelności, zaś w dniu [...] została ogłoszona upadłość spółki, w efekcie której zaspokojono jedynie nieznaczną cześć należności z kat. I ([...]). Postanowieniem z dnia [...] spółka została wykreślona z Krajowego Rejestru Sądowego. Odnosząc się do dalszych przesłanek wynikających z art. 116 § 1 O.p. organ podatkowy stwierdzając, że obowiązek ich wykazania obarcza członka zarządu, wezwał stronę do ich. W piśmie z dnia [...] skarżący wyjaśnił, że w świetle przepisów ustawy prawo upadłościowe i naprawcze zgłosił we właściwym czasie wniosek o upadłość, co spowodowane było upadłością jej głównego kontrahenta, w momencie złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółka "A" posiadała wystarczający majątek na prowadzenie postępowania upadłościowego i była wypłacalna, co potwierdza fakt wyegzekwowania przez organy podatkowe znacznej kwoty zaległości (ok. [...]) Ponadto żaden z wierzycieli spółki nie wystąpił o jej upadłość, zaś przedstawiciele organów podatkowych, w prowadzonych ze spółką rozmowach, wyrażali obawę czy nie zamierza ona uciec od egzekucji poprzez ogłoszenie upadłości, wreszcie organy podatkowe nie podjęły jakichkolwiek działań w celu zabezpieczenia swoich należności. Wskazywał również, że powstanie zaległości, których dotyczy postępowanie nie było zawinione przez skarżącego, w toku postępowania upadłościowego nie zostały skarżącemu przedstawione jakiekolwiek zarzuty niegospodarności czy działania na szkodę wierzycieli, zarówno syndyk jak i sędzia komisarz poparli wniosek strony aby toczyć spór z organami podatkowymi w kwestii wymiaru podatku od towarów i usług. Końcowo skarżący podnosił, że doprowadzenie spółki do upadłości jest wynikiem zmiany interpretacji przez organy podatkowe, gdyby spółka od początku miała świadomość zasad opodatkowania świadczonych usług inaczej skalkulowałaby ofertę, co potwierdził w wyroku z dnia 5 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.