Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. I SA/Wr 1322/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Asesor WSA Anetta Chołuj,, Protokolant Aleksandra Fencenloben, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 maja 2008 r. sprawy ze skargi J. i E. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. uchylił rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] r. i określił skarżącym J. i E. J. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.

Jak wynikało z akt sprawy wyrokiem z dnia 24 października 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 3261/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. (Nr [...]) określającą skarżącym wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. oraz odsetki za zwłokę od zaległości w zaliczkach na tenże podatek. Z motywów uzasadnienia wynikało, że małżonkowie J. i E. J. (dalej podatnicy, skarżący, strony, małżonkowie) w 2000 r. roku prowadzili odrębnie działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami kosmetycznymi - skarżąca pod firmą "A" (dalej "A"), zaś skarżący "B" (dalej "B"). Siedziby obu ww. firm mieściły się pod jednym adresem, zajmowały się sprzedażą tych samych kosmetyków i rozliczały się na zasadach ogólnych. W toku prowadzonego postępowania podatkowego dotyczącego rozliczenia za 1999 r. okazało się, że skarżący nie mogą okazać dokumentacji podatkowej za lata 1995 - 1998 i 2000 r., bowiem została ona im ona skradziona, poinformowali także o braku możliwości jej odtworzenia gdyż w kancelarii podatkowej prowadzącej dokumentację podatników również dokonano kradzieży komputera zawierającego wszystkie ich dane. Przedłożono jedynie niepełne ewidencje i księgi przychodów i rozchodów obu firm za okres od kwietnia do grudnia 2000 r. oraz ich wydruki komputerowe. Nie przedłożono natomiast ewidencji sprzedaży bezrachunkowej. W zawiązku z tymi zdarzeniami, po wszczęciu postępowania podatkowego w zakresie weryfikacji rozliczenia rocznego skarżących za 2000 r., organ podatkowy określił podstawę opodatkowania i należne zobowiązanie podatkowe w drodze oszacowania. Rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym Dyrektor Izby Skarbowej zmniejszył wymiar zobowiązania firmie "A", co wpłynęło na wymiar łącznego zobowiązania skarżących, uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie wskazał, że okoliczności kradzieży całej dokumentacji, w świetle zabranych dowodów budzą wątpliwości, odnosząc się do zarzutów odwołania stwierdził, że zasadnie organ I instancji pominął w kosztach uzyskania przychodów wydatki, których strony nie potrafiły udokumentować (np. koszty eksploatacji samochodów). Prawidłowo natomiast określono podstawę opodatkowania, przyjmując do oszacowanej ilości sprzedaży bezrachunkowej w obu firmach cenę 50 zł za zestaw.