Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 września 2008 r., sygn. I SA/Wr 138/08

Jeśli bowiem strona w celu osiągnięcia korzyści podatkowych podejmuje działania sprzeczne z prawem np. korzystając z pracy osób zatrudnionych "na czarno" musi mieć świadomość, że późniejsze powołanie się na ten fakt przed organami podatkowymi nie zapewni jej ochrony (nie będzie stanowiło dowodu w sprawie). Państwo nie może bowiem sankcjonować i udzielać ochrony podmiotom działającym w złej wierze - naruszającym obowiązujący porządek prawny. Stąd powoływanie się strony na dowody sprzeczne z prawem nie może odnieść oczekiwanego przez nią skutku

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Asesor WSA Alojzy Wyszkowski, Protokolant Marta Pająkiewicz - Kremis, po rozpoznaniu w dniu 2 września 2008 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002r. Publikacja orzeczenia odroczona z dnia 2 września 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...], określające skarżącej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r.

Wskazane orzeczenia zostały podjęte po tym jak Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, wyrokiem z dnia 20 lipca 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1704/04, uchylił uprzednie decyzje organów podatkowych obu instancji. Uzasadniając rozstrzygnięcie podzielił pogląd przypisania do przychodów zatrzymanej przez skarżącą kaucji gwarancyjnej, zakwestionował natomiast wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów premii podatkowej. Zanegował także postępowanie dotyczące wartości usług posadzkarskich nabytych od "A" S. S. w G. Jak ustaliły organy podatkowe, w okresie objętym postępowaniem, skarżąca nabyte usługi zaliczyła w całości w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ujawniono też, że wykonawca tych robót S. S., był w tym samym czasie członkiem zarządu skarżącej, zaś swoją działalność gospodarczą rozpoczął pod koniec 2001 r., korzystając ze zryczałtowanej formy opodatkowania. Jedynym jego przychodem osiągniętym w 2002 r. była kwota uzyskana z tytułu usług wykonanych na rzecz spółki. Z przedstawionej dokumentacji wynikało, że usługi były wykonane w okresie od [...] do [...]. Posługując się metoda porównawczą zewnętrzną organy podatkowe ustaliły, że cena rynkowa usług nabytych przez spółkę mieści się w granicach od 7,50 zł do 13 zł za m? posadzki betonowej, co wskazuje, że cena 40,05 za 1 m? przyjęta przez skarżącą i jej kontrahenta rażąco odbiegała od realiów ryku. Powołując się na art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i istniejące między stronami powiązania, organ podatkowy określił wartość rynkową ww. usługi, wyłączając z kosztów uzyskania przychodów różnicę pomiędzy tą kwotą a należnością wykazaną w fakturach od S. S.