Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. IV SA/Wa 1247/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant Artur Dral, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2008 r. sprawy ze skargi W. C. i J. C. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia - oddala skargę

Uzasadnienie

IV SA/Wa 1247/08

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] Wojewoda [...], po rozpatrzeniu wniosku Wójta Gminy [...], odmówił uzgodnienia w zakresie ochrony środowiska przedsięwzięcia polegającego na odbudowie małej elektrowni wodnej na rzece [....] w km [...] na działce nr [...] w [...] w gminie [...], ze względu na znaczące negatywne oddziaływanie przedsięwzięcia na projektowany specjalny obszar ochrony siedlisk "[...]" ([...]).

Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli W. C. i J. C. Żalący się zarzucili, że Wojewoda [...] rozpoznał sprawę według wybiórczo przyjętych przepisów prawnych oraz na podstawie stanowiska zawartego w opinii I. w O. Podnieśli również, że nie zostały uwzględnione pozytywne dla nich opinie.

Postanowieniem z [...] lipca 2007 r. nr [...] Minister Środowiska utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...].

W wyniku skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie z dnia [...] lipca 2007 r. zostało ono uchylone wyrokiem z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 1811/07.

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, że Minister Środowiska nie rozpoznał sprawy na nowo w oparciu o stan prawny i faktyczny obowiązujący w dniu wydania ostatecznego postanowienia oraz nie podjął wszelkich kroków niezbędnych do wyjaśnienia sprawy i ostatecznego jej załatwienia, czym naruszył art. 7 k. p. a., art. 77 § 1 k. p. a. i 80 k. p. a. W ocenie Sądu uzasadnienie faktyczne zaskarżonego postanowienia z dnia [...] lipca 2007 r. sprowadza się do przytoczenia pewnych fragmentów uzasadnienia postanowienia Wojewody [...], opinii prof. B. i P. z dnia 9 czerwca 2006 r., a nadto powołania się na Rekomendację 19/2 Helcom z 26 marca 1998 r. oraz ogólnikowego odniesienia się do treści zażalenia. Sąd stwierdził, że w uzasadnieniu zaskarżonego aktu organ przytoczył jedynie treść dowodów, na których się oparł, bez wskazania faktów, które uznał za udowodnione oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom (z powołaniem się na nie) odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Nie dokonał tym samym oceny dowodów zgodnie z zasadą unormowaną w art. 80 k. p. a., czyli w oparciu o przekonywujące podstawy, a nie według własnego uznania, i nie dał temu wyrazu w uzasadnieniu. Przez taki sposób działania organ naruszył również zasadę przekonywania (art. 11 k. p. a.) przez niewyjaśnienie stronie przesłanek rozstrzygnięcia.