Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 listopada 2008 r., sygn. I SA/Wr 1293/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Marta Klimczak, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za listopad i grudzień 2002r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Celnej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] określającej R. B. zobowiązanie w podatku akcyzowym za listopad i grudzień 2002 r.

Strona prowadziła działalność gospodarczą PHU A dokonując hurtowej i detalicznej sprzedaży paliw płynnych na rzecz osób fizycznych oraz podmiotów gospodarczych, w tym prowadzących działalność w zakresie obrotu produktami ropy naftowej będącymi wyrobami akcyzowymi, oraz sprzedaż akcesoriów samochodowych i innych towarów zwyczajowo sprzedawanych na stacjach paliw. Sprzedaż paliw realizowano na dwóch stacjach - w G. Ś. - używano 5 zbiorników - 3 dla potrzeb stacji, 2 - bez odmierzaczy przeznaczonych do gromadzenia paliw dla sprzedaży hurtowej oraz w Z. - posiadającej 3 zbiorniki paliwowe. Sprzedaż wyniosła: za listopad 2002 r. stacja paliw w G. Ś. - netto [...] podatek VAT [...] stacja paliw w Z. - sprzedaż netto [...] podatek VAT - [...]; za grudzień stacja paliw w G. - sprzedaż netto [...] podatek VAT [...], stacja paliw w Z. - sprzedaż netto [...] podatek VAT - [...]; sprzedaż hurtowa z magazynu w B. listopad - sprzedaż netto [...], podatek VAT [...], grudzień - sprzedaż netto [...] podatek VAT [...]. Strona dokonywała zakupów paliw płynnych na podstawie faktur VAT ujętych w ewidencjach zakupów. W listopadzie i grudniu 2002 r. strona zakupywała paliwa od jednego podmiotu - Przedsiębiorstwa Wielobranżowego B W. S. z siedzibą w M., który to kontrahent wystawił na rzecz strony [...] faktur na sprzedaż paliw. W toku postępowania ustalono, że PW B W. S. posługujący się fikcyjnym NIP-em, był podmiotem nieistniejącym, niezarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, nieuprawnionym zatem do wystawiania faktur VAT, nieposiadającym ksiąg, dokumentów, w tym kopii faktur, ale także dowodów zakupu sprzedanych paliw. Firma B nie składała deklaracji podatkowych, posługiwała się w stosunkach z kontrahentami fałszywymi dokumentami. Wystawione faktury przez ten podmiot nie spełniają wymogów z § 35 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 i § 48 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) - w skrócie: "rozporządzenie z dnia 22 marca 2002 r." - nie oznaczono, czy faktura jest oryginałem czy kopią, podano w niej fikcyjny NIP. Mimo, iż na fakturach wskazywano sposób zapłaty - przelew - faktycznie strona płaciła za paliwo W. S. systematycznie w 2002 r. i pierwszych miesiącach 2003 r. tytułem rozliczeń za 2003r. gotówką, za dowodem kasowym KP, kwotami wynikającymi z faktur podzielonymi na części. Na każdą z kwot sprzedawca wystawiał dowód KP, przy czym zasadą było codzienne wystawianie kilku dowodów KP do ostatnio przekazywanych stronie faktur VAT. Za pośrednictwem wskazanego na fakturach konta nie dokonywano wpłat. Gotówkę strona przekazywała W. S. za pośrednictwem stacji paliw w G. Ś. Fałszywe okazały się kserokopie dokumentów na okoliczność wiarygodności W. S., jak kserokopia duplikatu w sprawie nadania numeru NIP oraz deklaracji VAT-7 sporządzona 22.01.2004 r. za grudzień 2003 r. Stwierdził organ, że W. S. nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie miał prawa wystawiania faktur VAT, był podmiotem nieistniejącym, a wystawiane faktury nie potwierdzone kopia u wystawcy zawierały niezgodne z rzeczywistym stanem dane, nie mogący stanowić udokumentowania dostaw. Brak jakichkolwiek danych dotyczących miejsc wytworzenia paliw dostarczanych stronie przez ten podmiot względnie odnoszących się do innych źródeł pochodzenia paliw dla celów odsprzedaży skutkuje stwierdzeniem, że brak jest dowodu, iż od sprzedaży tych paliw został zapłacony podatek akcyzowy we wcześniejszych stadiach obrotu. W związku z wprowadzeniem paliw do obrotu, o czym świadczą dokumenty odzwierciedlające ich sprzedaż, sprzedaż ta na podstawie art. 34 ust. 1 i art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a obowiązek w tym podatku, na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 3 tej ustawy oraz § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r., obciąża podatnika sprzedającego wyroby akcyzowe podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, od których tego podatku nie zapłacono. Wskazując na przepis art. 36 ust. 1 i 3 ustawy stwierdził organ, że podstawę opodatkowania akcyzą stanowi obrót wyrobami akcyzowymi, a jeżeli stawki akcyzy ustalone są kwotowo - ilość wyrobów akcyzowych. Organ I instancji dokonał wyliczenia ilości sprzedaży poszczególnych wyrobów akcyzowych, którego strona nie kwestionowała i przyporządkował do tego wyliczenia stawki podatku akcyzowego. Utrzymując mocy zaskarżoną decyzję organ odwoławczy podkreślił, że w sprawie postępowanie prowadzone wobec strony obejmowało swoim zakresem badanie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczenia i wpłacania podatków m. in. z tytułu podatku akcyzowego. Organ I instancji zgromadził obszerny materiał dowodowy i dokonał jego szczegółowej analizy. Wskazał, że podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia stanowi przepis art. 35 ust. 1 ustawy o podatku VAT i poz. 1 zał. nr 6 do tej ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych , a także rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r., w którym zwalnia się niektóre grupy podatników z obowiązku uiszczenia akcyzy. W postępowaniu nie było sporu co do faktu sprzedaży przez stronę wyrobów akcyzowych - benzyny oraz oleju napędowego, które podlegały podatkowi akcyzowemu. Nie było także wątpliwości co do tego, że strona nie deklarowała, ani nie uiściła podatku akcyzowego. Z czynności przeprowadzonych w postępowaniu wynika także, że sprzedawca wyrobów akcyzowych na rzecz strony W. S. nie deklarował ani też nie zapłacił podatku akcyzowego od sprzedaży paliw. Organ zatem uznał, że na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 5 ustawy podatek akcyzowy obciąża stronę jako nabywcę wyrobu akcyzowego, od którego podatek akcyzowy nie został zapłacony. Ustosunkowując się do zarzutu strony, iż dochowała należytej staranności przy sprawdzaniu wiarygodności kontrahenta, podkreślił organ, że organy podatkowe nie kierują się przy orzekaniu intencjami podatnika, lecz muszą stosować obowiązujące przepisy prawa. Sam fakt posiadania dokumentacji potwierdzającej rzekome przeprowadzenia transakcji nie świadczy o dokonywaniu rzeczywistego obrotu przez kontrahenta. Dowody potwierdzające faktyczne prowadzenie działalności przez W. S. nie mogą przesądzać o obowiązkach podatnika w zakresie podatku akcyzowego, jeżeli nie świadczą o zapłacie podatku akcyzowego przez niego lub o jego uiszczeniu na wcześniejszym etapie obrotu. Wskazując na przepis art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (j.t. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.) stwierdził, że przepis ten daje możliwość stronie upewnienia się co do faktu nadania NIP podmiotowi, który się nim posługuje.