Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 listopada 2008 r., sygn. I SA/Wr 1291/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Marta Klimczak, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące od marca do grudnia 2003r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Celnej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] określającej R. B. zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiące od marca do grudnia 2003 r.

Strona prowadziła działalność gospodarczą PHU A dokonując hurtowej i detalicznej sprzedaży paliw płynnych na rzecz osób fizycznych oraz podmiotów gospodarczych, w tym prowadzących działalność w zakresie obrotu produktami ropy naftowej będącymi wyrobami akcyzowymi, oraz sprzedaż akcesoriów samochodowych i innych towarów zwyczajowo sprzedawanych na stacjach paliw. Sprzedaż paliw realizowano na trzech stacjach - w G. Ś. - używano 5 zbiorników - 3 dla potrzeb stacji, 2 - bez odmierzaczy przeznaczonych do gromadzenia paliw dla sprzedaży hurtowej, w Z. - posiadającej 3 zbiorniki paliwowe oraz w B. wyposażoną w 3 zbiorniki na paliwo ciekłe i 1 zbiornik na gaz płynny. Sprzedaż na tych trzech stacjach i sprzedaż hurtowa w magazynie w B. wyniosła łącznie: za marzec 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za kwiecień 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za maj 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za czerwiec 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za lipiec 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za sierpień 2003 r. - netto [...]; podatek VAT [...]; za wrzesień 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za październik 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za listopad 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]; za grudzień 2003 r. - netto [...], podatek VAT [...]. Strona dokonywała zakupów paliw płynnych na podstawie faktur VAT ujętych w ewidencjach zakupów. W okresie od marca do grudnia 2003 r. strona zakupywała paliwa od jednego podmiotu - Przedsiębiorstwa Wielobranżowego B W. S. z siedzibą w M., który to kontrahent wystawił na rzecz strony [...] faktur na sprzedaż paliw. W toku postępowania ustalono, że PW B W. S. posługujący się fikcyjnym NIP-em, był podmiotem nieistniejącym, niezarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, nieuprawnionym zatem do wystawiania faktur VAT, nieposiadającym ksiąg, dokumentów, w tym kopii faktur, ale także dowodów zakupu sprzedanych paliw. Firma B nie składała deklaracji podatkowych, posługiwała się w stosunkach z kontrahentami fałszywymi dokumentami. Wystawione faktury przez ten podmiot nie spełniają wymogów z § 35 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 i § 48 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) - w skrócie: "rozporządzenie z dnia 22 marca 2002 r." - nie oznaczono, czy faktura jest oryginałem czy kopią, podano w niej fikcyjny NIP. Mimo, iż na fakturach wskazywano sposób zapłaty - przelew - faktycznie strona płaciła za paliwo W. S. systematycznie w 2003 r. i w pierwszych miesiącach 2004 r. gotówką, za dowodem kasowym KP, kwotami wynikającymi z faktur podzielonymi na części. Na każdą z kwot sprzedawca wystawiał dowód KP, przy czym zasadą było codzienne wystawianie kilku dowodów KP do ostatnio przekazywanych stronie faktur VAT. Za pośrednictwem wskazanego na fakturach konta nie dokonywano wpłat. Gotówkę strona przekazywała W. S. za pośrednictwem stacji paliw w G. Ś. Fałszywe okazały się kserokopie dokumentów na okoliczność wiarygodności W. S., jak kserokopia duplikatu w sprawie nadania numeru NIP oraz deklaracji VAT-7 sporządzona 22.01.2004 r. za grudzień 2003 r. Stwierdził organ, że W. S. nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie miał prawa wystawiania faktur VAT, był podmiotem nieistniejącym, a wystawiane faktury nie potwierdzone kopia u wystawcy zawierały niezgodne z rzeczywistym stanem dane, nie mogący stanowić udokumentowania dostaw. Brak jakichkolwiek danych dotyczących miejsc wytworzenia paliw dostarczanych stronie przez ten podmiot względnie odnoszących się do innych źródeł pochodzenia paliw dla celów odsprzedaży skutkuje stwierdzeniem, że brak jest dowodu, iż od sprzedaży tych paliw został zapłacony podatek akcyzowy we wcześniejszych stadiach obrotu. W związku z wprowadzeniem paliw do obrotu, o czym świadczą dokumenty odzwierciedlające ich sprzedaż, sprzedaż ta na podstawie art. 34 ust. 1 i art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a obowiązek w tym podatku, na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 3 tej ustawy oraz § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r., obciąża podatnika sprzedającego wyroby akcyzowe podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, od których tego podatku nie zapłacono. Wskazując na przepis art. 36 ust. 1 i 3 ustawy stwierdził organ, że podstawę opodatkowania akcyzą stanowi obrót wyrobami akcyzowymi, a jeżeli stawki akcyzy ustalone są kwotowo - ilość wyrobów akcyzowych. Organ I instancji dokonał wyliczenia ilości sprzedaży poszczególnych wyrobów akcyzowych, którego strona nie kwestionowała i przyporządkował do tego wyliczenia stawki podatku akcyzowego.