Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. II SA/Ol 963/08

Dnia 20 stycznia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2009 roku sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy dowożenia obiadów do miejsca zamieszkania 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej

w L. przyznał M.M. odpłatne obiady od dnia 1 sierpnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., świadczone przez Dom Dziennego Pobytu w L. oraz odmówił dowożenia obiadów do miejsca zamieszkania beneficjentki. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podał, że M.M. ma 93 lata, jest osobą niepełnosprawną z powodu utraty wzroku, w związku z tym wymaga pomocy innych osób. Zamieszkuje samotnie i prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Jej źródłem utrzymania jest renta w wysokości 2.438,94 zł. Wyjaśnił ponadto, że stosownie do art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, z późn. zm.) osobom, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają częściowej opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych, mogą być przyznane usługi opiekuńcze, specjalistyczne usługi opiekuńcze lub posiłek, świadczone w ośrodku wsparcia. Ośrodkiem wsparcia jest Dom Dziennego Pobytu w L., gdzie przygotowywane są obiady dla osób uprawnionych. Posiłki spożywane są na miejscu, znaczna ich część jest odbierana przez osoby świadczące usługi opiekuńcze oraz rodziny, niewiele zaś obiadów jest dowożonych do miejsca zamieszkania osób samotnych, bardzo ciężko chorych i niezaradnych. Obiady z dowozem przyznawane są wyjątkowo, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy rodzina nie ma możliwości otoczenia opieką osoby uprawnionej. Taka sytuacja nie zachodzi w stanie faktycznym sprawy. M.M. nie jest osobą samotną w rozumieniu art. 6 pkt 9 ustawy o pomocy społecznej, gdyż posiada rodzinę, która sprawuje nad nią właściwą opiekę, ponadto w codziennym funkcjonowaniu korzysta z pomocy prywatnej osoby. Podniesiono również, że syn strony posiada samochód osobowy, zaś odległość miejsca zamieszkania uprawnionej od ośrodka pomocy nie jest duża.