Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 3183/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Płusa, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak, Asesor WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi D. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje i postanowienie nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz D. S.A. z siedzibą w W. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż decyzją z dnia [...] maja 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2005 r., odmawiającą D. S.A., zwanej dalej "Skarżącą" lub "Spółką", zmiany postanowienia Naczelnika [...] z dnia [...] kwietnia 2005 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wnioskiem z dnia 11 stycznia 2005 r. Spółka zwróciła się o wyjaśnienie kwestii związanych z wykładnią przepisu art. 11 ust. 3 lit. e) umowy podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U z 2005 r. Nr 12, poz. 90), zwanej dalej "Umową", czy pod pojęciem "jakiejkolwiek pożyczki udzielonej przez bank", użytym w ww. przepisie należy rozumieć oprócz pożyczek w rozumieniu prawa bankowego również kredyty, lokaty bankowe, środki przechowywane na rachunkach bieżących innych banków oraz emisję bankowych papierów wartościowych. Zdaniem Spółki, pojęcie to należy rozumieć stosunkowo szeroko, a zamiarem umawiających się państw było wyłączenie z opodatkowania wszelkich form kredytowania, udostępnionych przez banki klientom. Pożyczki stanowią marginalną część działalności bankowej w zakresie form kredytowania. Podstawowymi formami jest tu udzielanie wszelkiego rodzaju kredytów oraz emisje bankowych dłużnych papierów wartościowych. W związku z powyższym zwolnienie z podatku u źródła obejmuje co najmniej kredyty, a należy również rozważyć, czy nie są nimi objęte emisje dłużnych papierów wartościowych, lokaty bankowe założone przez inne banki oraz utrzymywane przez te banki rachunki bieżące. W ocenie Skarżącej celem ww. przepisu Umowy było wyłączenie przychodów odsetkowych banków spod działania regulacji w zakresie podatku u źródła, czyli zastosowanie preferencyjnej stawki podatku w stosunku do przychodów z odsetek. Wobec powyższego zdaniem Skarżącej w świetle art. 11 ust. 3 lit. e Umowy pod pojęciem "jakiejkolwiek pożyczki udzielonej przez bank" należy rozumieć również kredyty, emisję bankowych papierów wartościowych, lokaty bankowe oraz środki przechowywane na rachunkach bieżących.