Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 26 lutego 2009 r., sygn. II SA/Po 822/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. i W. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej przez nich decyzji Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę; p o s t a n a w i a wniosek oddalić /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 23 grudnia 2008 r. sygn. akt II OZ 1334/08 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 13 października 2008 r. sygn. akt II SA/Po 822/08 o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] r. o wskazanym w rubrum numerze, wydane w rozpatrzeniu wniosku skarżących S. i W. J. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, iż sąd I instancji nie rozważył, czy przesłanki wskazane przez skarżących uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonej przez nich decyzji. W ocenie Sądu II instancji rozbudowa budynku prowadzona w granicach nieruchomości nie ingeruje w nieruchomość skarżących, a przez to nie wpłynie w sposób znaczący na możliwość korzystania z ich nieruchomości. Wskazano, iż stwierdzenie o spadku wartości nieruchomości nie znajduje żadnego uzasadnienia w dokumentach zgromadzonych w sprawie, a Sąd I instancji nie wyjaśnił w jaki sposób planowana rozbudowa miałaby wpłynąć na wartość nieruchomości należącej do skarżących. Zdaniem NSA także uciążliwości związane z prowadzonymi pracami budowlanymi nie dają podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, bowiem oczywistym jest, że prace budowlane w pewnym stopniu są uciążliwe dla mieszkańców sąsiadujących działek, jednakże stan taki jest naturalną konsekwencją prowadzonych robót i w ocenie Sądu odwoławczego nie może przemawiać za wstrzymaniem procesu inwestycyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny zauważył ponadto możliwość rozważenia zabezpieczenia ewentualnych roszczeń inwestora, wynikających z wstrzymania wykonania decyzji, a co za tym idzie konieczności wstrzymania robót budowlanych, poprzez złożenie przez skarżących kaucji o jakiej mowa w art. 35a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 153, poz. 1118 ze zm.).