Wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 marca 2009 r., sygn. I SA/Kr 734/07

Sygn. akt I SA/Kr 734/07 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 marca 2009 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędzia: WSA Grażyna Firek, Sędzia: WSA Maria Zawadzka (spr.), Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2009 r., sprawy ze skarg E. N. - T., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 30 kwietnia 2007 r. Nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2003 r., - skargi oddala -

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia [...] o numerach od [...] do [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego określił skarżącej E. N. T. za :

- styczeń 2003 r. zwrot różnicy podatku naliczonego nad należnym w kwocie 480 zł

- luty 2003 r. zwrot różnicy podatku naliczonego nad należnym w kwocie 179 zł

- marzec 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 926 zł

- kwiecień 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 1163 zł

- maj 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 2293 zł

- czerwiec 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 2501 zł

- lipiec 2003 r. zwrot różnicy podatku naliczonego nad należnym w kwocie 58 zł

- sierpień 2003 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w kwocie 289 zł

- wrzesień 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 1850 zł

- październik 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 182 zł

- listopad 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 828 zł

- grudzień 2003 r. wysokość zobowiązania w podatku VAT w kwocie 2066 zł.

Powyższe decyzje zapadły w następstwie kontroli przeprowadzonej u skarżącej, prowadzącej działalność handlową w dwóch punkach handlowych na terenie N. S. Ustalono, że prowadzona przez skarżącą ewidencja podatkowa była prowadzona nierzetelnie i w konsekwencji nie uznano za dowód tego, co wynikało z zapisów w niej dokonanych. Powodem uznania przez kontrolujących ewidencji podatkowej za nierzetelną był brak ujęcia w ewidencjach podatkowych wszystkich przychodów ze sprzedaży. Wynikało to z porównania ilości towarów, których sprzedaż została zarejestrowana w kasach fiskalnych z ilością towarów, które powinny być w tym okresie sprzedane. Podatek należny stanowiący podstawę określenia w/w nadwyżek oraz zobowiązań w podatku VAT ustalony został w drodze szacunku. Szacunek przychodów dokonany w zaskarżonej decyzji polegał na powiększeniu wydatków na zakup towarów handlowych o wskaźnik marży handlowej wynikającej z ewidencji podatkowej. Kwota marży stanowiąca podstawę wyliczenia tego wskaźnika wyliczona została jako różnica pomiędzy przychodami wskazanymi w ewidencjach podatkowych, a wydatkami na zakup towarów handlowych.