Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 marca 2009 r., sygn. I SA/Wr 396/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Protokolant Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 marca 2009 r. przy udziale sprawy ze skargi "A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowy od osób prawnych za 2004 oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] określającej A spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. na kwotę 847.764 zł. oraz wysokość odsetek za zwłokę od zaniżonych wpłat zaliczek na ten podatek za miesiące od [...] do [...] 2004 r. na kwotę 60.449,70 zł.

Utrzymana w mocy decyzja organu I instancji jest decyzją wydaną w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy. W decyzji organ I instancji uznając za prawidłowe zeznane przez stronę przychody w kwocie 8.840.903,70 zł., skorygował wykazane przez stronę koszty uzyskania przychodów w kwocie 8.730.348,80 zł. - do kwoty 4.378.982,48 zł. oraz zakwestionował odliczenie od dochodu straty podatkowej za 2003r. w kwocie 680,96 zł. Korekta ta skutkowała określeniem podstawy opodatkowania na kwotę 4.461.921 zł. i należnego podatku dochodowego w wys. 847.764 zł. oraz odsetek za zwłokę od zaniżonych zaliczek. Organ I instancji nie uznał za koszty uzyskania przychodów wydatków na zakup paliw w wys. 4.349.682,20 zł. wynikających z faktur VAT wystawionych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością B, bowiem w wyniku przeprowadzonego postępowania ustalono, ze podmiot ten nie dokonał sprzedaży paliw na rzecz strony, gdyż nie był właścicielem paliw, a więc czynność ta nie mogła być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Brak podstaw do uznania, że transakcje nabycia paliw od tego podmiotu w ogóle miały miejsce. Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji organ odwoławczy wskazał na przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) omawiając instytucję kosztów uzyskania przychodów. Zwrócił organ uwagę na umowę z dnia [...]. zawartą między stroną reprezentowaną przez jej przedstawiciela B reprezentowaną przez G. S., w której postanowiono w § 1 pkt 1, że "przedmiotem niniejszej umowy są warunki i zasady współpracy handlowej pomiędzy Dostawcą a Odbiorcą, polegającej na sprzedaży przez Dostawcę oraz na zakupie i odbiorze przez Odbiorcę produktów naftowych", a w punkcie 2 "Zakup i sprzedaż produktów naftowych prowadzona będzie w formie ograniczonej do wystawiania i podpisania przez strony faktury". Z akt sprawy wynika, że strona obciążyła koszty uzyskania przychodów 74 fakturami VAT wystawionymi przez B z tytułu zakupu u niej paliwa na łączną kwotę 4.349.682,20 zł. Przeprowadzone postępowanie dowodowe przez organ I instancji wykazało, że firma B w rzeczywistości nie prowadziła działalności gospodarczej, gdyż: 1) pod wskazanym adresem siedziby firmy nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza, w nieruchomości zamieszkuje matka G. S., 2) figurujący jako prezes firmy G. S. nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w imieniu firmy, 3) brak możliwości, mimo podjętych starań przez organy podatkowe, wglądu w księgi firmy, 4) osoba zakładająca, jako prokurent firmy B, rachunek bankowy w [...] posługiwała się nieprawdziwymi danymi, bowiem z Krajowego Rejestru Sądowego nie wynika, aby firma kiedykolwiek ustanawiała prokurenta, z żadnych dokumentów nie wynika aby B zatrudniała 16 pracowników, względnie jakiegokolwiek pracownika, nie sporządzała nigdy deklaracji PIT-4, brak danych aby Spółka ta osiągnęła w 2003 r. obroty w wys. 13 (15) mln zł. i zysk 12 mln zł. (jak wpisano we wniosku o ustanowienie rachunku), przeciwnie w złożonym w Urzędzie Skarbowym w M. zeznaniu CIT-8 za 2003 r. wykazano dochód w wys. 30.057,55 zł., od którego odliczono poniesioną w 2002 r. stratę, natomiast deklarowane za 11 miesięcy 2003 r. przychody wyniosły 5.808.234,94 zł., a koszty ich uzyskania - 5.909.593,34 zł. co skutkowało wykazaniem przez Spółkę za 11 miesięcy 2003 r. straty w wys. 101.358,40 zł. Za wszystkie okresy rozliczeniowe 2003 r. Spółka wykazała stratę. Ustalono, że spółka B nie była i nie jest zarejestrowana jako podatnik w US w M., ponieważ nie uzupełniła, mimo wezwań, braków w złożonych dokumentach rejestracyjnych. Urząd Skarbowy podejmował trzykrotnie próby przeprowadzenia w Spółce kontroli, bez rezultatu ze względu na nieistnienie firmy pod wskazanym adresem jej siedziby. W wyniku poszukiwania prezesa Spółki - G. S. ostatecznie ustalono, że jest on poszukiwany przez policję. Do US w M. spółka B składała za pośrednictwem poczty deklaracje VAT-7 za okres od maja 2003 do listopada 2004 r., poza bezpośrednio złożoną deklaracją za maj 2003 r., w których jako prezes zarządu figuruje G. S., deklaracje nie były rejestrowane w Urzędzie Skarbowym, Spółka w deklaracjach wykazywała nadwyżkę podatku VAT naliczonego nad należnym do rozliczenia w następnym okresie rozliczeniowym, dokumentacja rachunkowa, wg informacji Spółki, miała znajdować się w miejscu jej siedziby. Przedmiotem działalności Spółki, wg wypisu KRS był transport towarowy drogowy pojazdami specjalizowanymi i uniwersalnymi, wynajem samochodów ciężarowych z kierowcą, przeładunek towarów i magazynowanie i przechowywanie towarów. Spółka B nie figuruje w centralnej ewidencji pojazdów. Prezesowi B G. S. przedstawiono zarzuty prania brudnych pieniędzy z wykorzystaniem rachunków bankowych spółki B tj. o czyn z art. 299 § 1 k.k., zarzucając mu także, że w dniu [...] w kancelarii notarialnej przez podstępne wprowadzenie w błąd asesora notarialnego wyłudził poświadczenia nieprawdy co do faktu, że rzeczywiście nabył od D. L. P. [...] udziałów w spółce B za kwotę [...] zł., podczas gdy taką kwotą nie dysponował, tj. o czyn z art. 272 k.k. G. S. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. Mimo podjętych prób przesłuchania G. S., wysyłane wezwania okazały się bezskuteczne. Organ I instancji uzyskał protokoły przesłuchania G. S. w toku postępowania przed organami ścigania, w których przesłuchany jako podejrzany opisał m. in. w jaki sposób został "właścicielem" [...] udziałów w spółce B, które włączono do materiału dowodowego sprawy. Przyznał, że podpisywał przedstawiane mu różne dokumenty, nie orientował się co do ich treści. Organ I instancji dokonał kontroli przychodów strony skarżącej stwierdzając, że one wystąpiły. Odnośnie podstawy opodatkowania stwierdził organ odwoławczy, iż z uwagi na fakt korekty nieprawidłowych zapisów księgowych, wyłączenia z kosztów faktur dokumentujących zakup paliwa od spółki B nie było potrzeby szacowania podstawy opodatkowania. Skoro sporne faktury zakupu paliw zaewidencjonowane przez stronę w księgach podatkowych nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegi operacji gospodarczych dotyczących zakupu paliw od B, nie mogą one stanowić podstawy do ujęcia wartości netto paliw z nich wynikających do kosztów uzyskania przychodów. Na podatniku ciąży bowiem obowiązek prawidłowego dokumentowania wszelkich operacji gospodarczych. Wskazał także organ na przepis art. 14 ust. 1 pkt 3 i inne ustawy z dnia 19.11.1999 r. prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.), z których wynika, iż wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią wymaga uzyskania koncesji, a z żadnych dokumentów nie wynika, aby spółka B taką koncesję posiadała. Wskazał organ także na sposób płatności za dostarczone paliwo, który odbywał się, jak wynika z dokumentów KW i KP, w drodze gotówkowej, zamiast przelewem, co wynika z zawartej umowy. Przelewami strona uiszczała należność od momentu założenia rachunku w I[...]przez prokurenta Spółki. Zdaniem organu II instancji, w toku postępowania wykazane zostało, że spółka A była podmiotem stwarzającym jedynie formalne pozory istnienia. Wystawiane przez taki podmiot faktury nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych, nie posiadają więc cech dokumentu księgowego. Wskazując na przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zapisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) stwierdził organ, że faktury wystawione przez nieuprawniony podmiot, jako nieodzwierciedlające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych oraz prawdziwych danych, nie stanowią podstawy do ujęcia ich w ewidencji księgowej i nie mogą być uznane za dokument podatkowy. Odwołał się organ do wyroków NSA w tej materii. Ponadto uznał organ II instancji za prawidłowe rozstrzygnięcia decyzji I instancji w zakresie nieuznania za koszt uzyskania przychodów wydatku dot. leasingu finansowego poniesionego przez inny podmiot, korekty zaniżonych przez stronę kosztów uzyskania przychodów o kwotę 115 zł., a także, w związku z określeniem stronie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r., nieprawidłowego dokonania odliczenia straty za ten rok w rozliczeniu za 2004 r.