Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 marca 2009 r., sygn. II SA/Wr 499/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Sędziowie: NSA Julia Szczygielska WSA Andrzej Cisek (spraw.) Protokolant: Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 marca 2009 r. sprawy ze skargi A. K.-J. i W. J. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wniesienia sprzeciwu w sprawie przystąpienia do wykonania robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

Starosta L. decyzją z dnia [...] (Nr[...]) wydaną na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (tj.Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z póź. zm.) oraz art. 104 KPA wniósł sprzeciw wobec zgłoszenia zamiaru przystąpienia do wykonania robót budowlanych polegających na montażu masztu wiatraka prądotwórczego w miejscowości C., gmina L., na działce nr [...]. W uzasadnieniu decyzji organ administracji publicznej wskazał, że obiekt objęty wnioskiem nie został przez ustawodawcę wymieniony w katalogu robót korzystających z dobrodziejstwa zwolnienia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Mając zatem na uwadze treść przepisu art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy - Prawo budowlane uznał, iż inwestor mający zamiar montażu masztu wiatraka prądotwórczego jest zobligowany do uzyskania pozwolenia na budowę. Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji w dniu [... ] złożyli Państwo A. K.-J. i W. J., którzy nie zgodzili się ze stanowiskiem Starosty L. zawartym w zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu podnieśli argument, że zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego części budowlane urządzeń technicznych jak elektrownie wiatrowe stanowią budowle wymagające pozwolenia na budowę, natomiast wnioskowany do montażu maszt nie posiada fundamentów, zatem montaż takiego obiektu w ocenie stron, nie wymaga pozwolenia na budowę. Odwołujący się ponadto uznali, iż ze względu na ma małe rozmiary obiekt powinien zostać uznany za obiekt małej architektury stosownie do postanowień art. 3 pkt 4 ustawy - Prawo budowlane. W uzasadnieniu powyższego odwołania Państwo J. zwrócili również uwagę na aspekt ekologiczny wnioskowanego obiektu i potrzebę poparcia inicjatywy wykorzystywania odnawialnych źródeł energii. Wojewoda D. decyzją z dnia [...] (Nr [...]) wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 KPA, w związku z art. 82 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W głównych motywach uzasadnienia Wojewoda D. wyjaśnił, że stosownie do przepisu art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę. Ponadto organ odwoławczy podkreślił, że art. 29 wyżej powoływanej ustawy wprowadził zamknięty katalog obiektów budowlanych i robót budowlanych zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Powyższe oznacza, że nie można stosować wykładni rozszerzającej przy kwalifikowaniu określonych obiektów i robót budowlanych jako tych, które są zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę i podlegają jedynie zgłoszeniu. Wojewoda D. uznał, iż wbrew przekonaniu strony, wnioskowany przez nich obiekt nie został ujęty przez ustawodawcę w katalogu obiektów podlegających jedynie zgłoszeniu, określonym w przepisie art. 29 ustawy, a zatem inwestor został zobligowany do uzyskania stosownego pozwolenia. Organ odwoławczy nie podzielił również przekonania stron, że zamierzona przez nich inwestycja, ze względu na niewielkie rozmiary, może być zaliczona do obiektów małej architektury, które to są zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Wojewoda D. uznał bowiem, iż zakwalifikowanie danego obiektu do określonego rodzaju, nie jest uzależnione od jego rozmiarów. Nie godząc się z takim rozstrzygnięciem Państwo A. K.-J. i W. J. zaskarżyli decyzję drugiej instancji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu domagając się wyeliminowania z obiegu prawnego zarówno decyzji pierwszej, jak i drugiej instancji. Zażądali także zakwalifikowania wnioskowanej przez nich inwestycji do obiektów małej architektury, wolnostojących urządzeń reklamowych oraz przyłączy elektroenergetycznych, które to korzystają z dobrodziejstwa zwolnienia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Skarżący na uzasadnienie swojego stanowiska przywołali także liczne publikacje zamieszczone w prasie i na stronach internetowych, z których wynika iż montaż masztu wiatraka prądotwórczego niezwiązanego trwale z podłożem, którego wysokość nie przekracza 30m - nie wymaga pozwolenia na budowę. Strona skarżąca podniosła ponadto argument, że w innych rejonach kraju istnieje możliwość montażu wiatraków prądotwórczych zamocowanych za pomocą odciągów bez konieczności uzyskiwania pozwolenia na budowę. W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości argumentację i wywody prawne zawarte w kwestionowanej decyzji. W szczególności podkreślono, że organ orzekający w sprawie związany jest z obowiązującymi przepisami prawa. Nie może więc swoich rozstrzygnięć opierać na publikacjach prasowych lub internetowych. Wydając decyzję w sprawie jest on zobligowany do oceny stanu faktycznego na podstawie obowiązujących przepisów prawa.