Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2009 r., sygn. IV SA/Wa 2336/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska (spr.), Protokolant Joanna Kurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi E. J., J. J. i A. W. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi publicznej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. Minister Budownictwa, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2006 r., którą ustalono lokalizację odcinka nr [...] krajowej drogi ekspresowej [...] pomiędzy węzłami "K." i "Z." od km [...] do km [...].

Do jej wydania doszło w następującym stanie faktycznym:

W dniu [...] grudnia 2004 r., na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, został złożony z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad wniosek o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji dla przedmiotowej inwestycji.

Na podstawie powyższego wniosku Wojewoda [...] przeprowadził postępowanie administracyjne, zakończone wydaniem w dniu [...] marca 2005 r. decyzji ustalającej lokalizację wyżej wymienionego odcinka drogi.

W wyniku rozpoznania kilkunastu odwołań od powyższej decyzji Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lipca 2005r. znak: [...] uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] w całości i przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

Organ odwoławczy stwierdził, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie odpowiada wymogom przepisu art. 107 § 3 Kpa, ponieważ nie wskazano przyczyn z powodu, których organ przychylił się do wniosku inwestora i uznał za słuszne jego argumenty, nie wyjaśniając, dlaczego nie uznał argumentów przeciwników planowanego przedsięwzięcia.