Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 czerwca 2009 r., sygn. II SA/Wr 629/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Cisek, Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA Alicja Palus, Protokolant Izabela Krajewska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi D. W. w przedmiocie bezczynności Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G po wyroku uchylającym postanowienie organu z dnia 13 września 2006 r. z żądaniem wymierzenia temu organowi grzywny I. oddala skargę II. przyznaje pełnomocnikowi skarżącej adwokatowi E. Ś. należne od Skarbu Państwa wynagrodzenie w łącznej kwocie 292,80 zł (w tym kwotę 52,80 zł z tytułu podatku VAT) z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 maja 2008r. sygn. akt II SA/ Wr 781/06 tut. Sąd uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia 13 września 2006r. w przedmiocie określonego uzgodnienia. Przyczyną uchylenia decyzji było stwierdzenie, że organ odwoławczy nie przeprowadził badania wstępnego zażalenia skarżącej. Tymczasem nie uległo wyjaśnieniu, czy postanowienie uzgadniające Marszałka Województwa D. w ogóle weszło do obrotu prawnego przez doręczenie którejkolwiek ze stron, zaś samo dochowanie terminu do złożenia zażalenia też wymagało zbadania, skoro zażalenie na postanowienie z dnia 13 lipca 2004r. zostało wniesione przez skarżącą (której organ nie doręczał postanowienia, chociaż była stroną postępowania głównego) w dniu 8 lipca 2005r.. Przed przeprowadzeniem badania wstępnego organ nie mógł przystąpić do merytorycznego rozpoznania sprawy w postępowaniu zażaleniowym. Sąd wskazał, że sama jedynie adnotacja o skierowaniu postanowienia do części stron, nie może zastępować dowodów doręczenia postanowienia, których nie ma w aktach. Organ odwoławczy próbował ponadto uzyskać od skarżącej świadczenie na temat charakteru prawnego złożonego przez nią środka prawnego (zażalenie, czy może wniosek o wznowienie postępowania), jednak nie sformułował tego wezwania w sposób zgodny z art.64§2, art. 7, art. 8 i art. 9 k.p.a.. W oparciu o przytoczone oceny Sąd sformułował wiążące organ wskazania, aby podjął czynności wyjaśniające, czy organ I instancji w ogóle doręczył postanowienie którejkolwiek ze stron, w jakim terminie, czy skarżąca rzeczywiście złożyła zażalenie, co pozwoli na rozstrzygnięcie w kwestii dopuszczalności bądź terminowości zażalenia bądź zagadnienia podstawy do prowadzenia postępowania zażaleniowego.