Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Wa 866/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogdan Wolski Sędziowie WSA Elżbieta Sobielarska WSA Maria Tarnowska (spr.) Protokolant Małgorzata Kulińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. oddala skargę; 2. zasądza ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata T. K. prowadzącego Kancelarię Adwokacką w W., przy ulicy [...], tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) złotych.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., po rozpoznaniu odwołania J. S. decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...] o przyznaniu zasiłku celowego na gaz, leki i inne niezbędne potrzeby bytowe w wysokości 140 zł na miesiąc styczeń 2009 r.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. na podstawie przeprowadzonej w dniu [...] stycznia 2009 r. aktualizacji wywiadu środowiskowego (odmowa podpisu kwestionariusza przez J. S.) przyznał zasiłek celowy w wysokości 140 zł z przeznaczeniem na gaz, leki i inne niezbędne potrzeby bytowe na miesiąc styczeń 2009 r.

Od powyższej decyzji J. S. wniosła odwołanie. W uzasadnieniu podniosła, że zaskarżona decyzja jest nietrafna, zaś przyznana kwota w żaden sposób nie zaspokaja nawet najmniejszych potrzeb. J. S. stwierdziła, że nie otrzymała żadnej decyzji załatwiających jej wnioski o przyznanie zasiłku celowego na leki, drobne remonty i naprawy w domu, zakup torby na kółkach, zasiłku na zakup kostiumu kąpielowego, kurtki zimowej i obuwia zimowego, ekwiwalentu za węgiel, pomocy na opłacenie rachunku za telefon. W ocenie J. S. każdy z wniosków powinien zostać rozpatrzony oddzielnie. J. S. zwróciła uwagę na swoją trudną sytuację bytową, zdrowotną, wydatki, jakie powinna ponosić w związku ze złym stanem zdrowia, wyjaśniła swoją sytuację mieszkaniową stwierdzając, iż nie posiada 91 m2, a jedynie prawo do 56 m2 domu. J. S. podniosła, że pomoc uzyskuje przede wszystkim margines społeczny oraz osoby, które zaniżają swoje rzeczywiste dochody; natomiast brak udzielenia pomocy uniemożliwił odwołującej całkowity powrót do zdrowia i kontynuowanie wysokopłatnej kariery zawodowej.