Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 30 października 2009 r., sygn. I SA/Kr 1522/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 30 października 2009 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku M. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 24 września 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. postanawia : wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 10 grudnia 2008 r. pełnomocnik skarżącego M. J. złożył wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 24 września 2008 r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, iż przepis pozwalający na wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wymaga wykazania niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody znacznej, to znaczy większej niż przeciętnie wywoływana wykonaniem decyzji tego rodzaju oraz skutków trudnych do odwrócenia, to jest takich, gdzie powrót do stanu poprzedniego będzie niemożliwy lub będzie wymagał znacznych środków. Niebezpieczeństwo to musi stanowić realne i wymierne zagrożenie. Przedstawiając sytuacje finansową skarżącego, pełnomocnik podniósł, iż strona nie uzyskuje żadnych dochodów z innych źródeł przychodu poza pozarolniczą działalnością gospodarczą i emeryturą żony. Osiągnięte dochody strona przeznacza na bieżące potrzeby (finansowanie) prowadzonego przedsiębiorstwa oraz zaspokojenie swoich potrzeb życiowych (wyżywienie, opłaty za media itp.). Skarżącemu pozostaje w związku z tym kwota około 1 tys. zł. Z uwagi na istotne problemy z płynnością finansową prowadzonego przedsiębiorstwa strona zmuszona była zaciągnąć kredyty bankowe, przy czym jeden z tych kredytów przeznaczony został w części na spłatę zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług. Pełnomocnik skarżącego podał ponadto, iż nawet same organy podatkowe uznały, iż sytuacja finansowa strony jest trudna, gdyż decyzją z dnia 2 czerwca 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego przychylił się do wniosku strony o udzielenie ulgi i rozłożył na 18 rat zaległość podatkową w podatku od towarów i usług, uzasadniając to ważnym interesem podatnika. Organ podatkowy wskazał, iż przyznanie ulgi było zasadne, by nie przyczynić się do pogorszenia kondycji finansowej firmy i nie zagrozić egzystencji podatnika oraz jego rodziny. Pełnomocnik skarżącego wskazał również, iż strona nie posiada obecnie żadnych oszczędności, co wynika przede wszystkim z faktu, iż wysokość osiąganych dochodów nie pozwala na ich kumulowanie. Decyzjami Dyrektora Izby Skarbowej, które są przedmiotem skarg do Sądu, określono stronie do zapłaty zobowiązanie podatkowe na łączną kwotę blisko 800 tys. zł. Strona nie posiadając zatem wolnych środków finansowych, zmuszona zostałaby do poddania się egzekucji z całego swojego majątku. W praktyce oznaczałoby to likwidację prowadzonej działalności gospodarczej, a przez to pozbawienie się jedynego źródła dochodów. W toku prowadzonej egzekucji zostałoby ponadto zajęte mieszkanie skarżącego, które jest równoznaczne z jego zlicytowaniem. Ewentualne odzyskanie tak utraconej nieruchomości, za rozsądną cenę, przez dotychczasowego właściciela jest w praktyce znacznie utrudnione jeśli nie niemożliwe. Odmowa wstrzymania wykonania decyzji podatkowej bezpośrednio sprowadzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w postaci utraty nieruchomości mieszkalnej. Pełnomocnik strony skarżącej podał również, iż zgodnie z orzecznictwem sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji może spowodować trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu art. 61§3 p.p.s.a. Te same uwagi należy podnieść w stosunku do zlicytowania majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. Pełnomocnik strony skarżącej wskazał również, iż tego rodzaju sytuacja sprowadziłaby niebezpieczeństwo pogorszenia się stanu zdrowia wskutek faktycznej niemożności kontynuowania leczenia wynikającej z braku środków finansowych. Może to przyczynić się do powstania trwałego, nieodwracalnego uszczerbku na zdrowiu. Stanowi to kolejną okoliczność uzasadniającą wstrzymanie wykonania decyzji podatkowej.