Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Bd 474/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Sędziowie: sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka sędzia WSA Urszula Wiśniewska (spr.) Protokolant: po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 09 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1) oddala skargę, 2) zasądza od Skarbu Państwa Kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na rzecz adwokata L. D. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. utrzymało w mocy decyzję tegoż Kolegium z dnia [...] nr [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy G. z dnia [...] nr [...] w sprawie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2007r

W uzasadnieniu wskazano na dotychczasowy przebieg postępowania. Wójt Gminy G. wydał w dniu [...] decyzję w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2007r. w kwocie [...] zł. Przedmiotowa decyzja została doręczona dnia 20 lutego 2007r i nie wniesiono od niej odwołania w terminie.

Wnioskodawczyni p. M. S. w dniu 08 października 2008r. złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy G. Podniosła, iż przedmiotowa decyzja dotyczy zadrzewionej i zakrzewionej działki nr [...] o powierzchni [...] ha, na której znajdują się obiekty objęte ochroną na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w T. Wpis do rejestru zabytków z dnia [...] dotyczył [...] położnego w miejscowości [...] gmina G., nr zabytków [...] oraz drogi. Strona podkreśliła, iż w przedmiotowej nieruchomości nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej a ochronę obiektów zabytkowych zleciła zewnętrznej firmie ochroniarskiej. Uważała, iż organ I instancji nie uwzględnił stanu faktycznego ani przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych a w szczególności art. 2 ust. 2, art. 7 ust. 1 pkt 10, art. 7 ust. 1 pkt 6, co spowodowało wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa.