Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 30 grudnia 2009 r., sygn. II SA/Sz 539/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki (spr.), Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi M. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 56 w zw. z art. 64 ust. 1, art.61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania M. H. od decyzji Wójta Gminy z dnia [...] r., [...], ustalającej dla Firmy A. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego, z pokojami na wynajem oraz infrastrukturą techniczną na terenie działki nr [...] przy ul. [...], obręb [...] - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję

W uzasadnieniu podano, że po rozpatrzeniu wniosku inwestora organ pierwszej instancji w decyzji z dnia [...]r. uznał, iż planowana inwestycja uwzględniając jej funkcję, gabaryty i architekturę oraz spełnienie wymogów określonych w przepisach szczególnych, może być realizowana na wskazanym terenie i spełnia wszystkie wymogi określone w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalił warunki zabudowy.

Od decyzji tej odwołanie wniósł M. H., właściciel przyległej nieruchomości (działka nr [...]) zarzucając, że została wydana z naruszeniem ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie ustalania wymogów dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Odwołujący wskazując na inne postępowania, zakwestionował posadowienie budynku przy granicy z jego działką, wyznaczenie obszaru analizowanego i sposób wyznaczenia linii zabudowy. Zarzucił organowi I instancji naruszenie przepisów procesowych i jego praw jako strony w postępowaniu, poprzez pominięcie przedstawionego przez niego stanowiska i sprzeciwu co do planowanej inwestycji. W ocenie odwołującego się budynek mieszkalny jednorodzinny z pokojami na wynajem jest przedsięwzięciem mogącym negatywnie oddziaływać na środowisko, zrównoważony rozwój i naruszać będzie ład przestrzenny oraz walory estetyczne. Planowana inwestycja przesłoni dom odwołującego i pozbawi nasłonecznienia. Zmniejszy też jego atrakcyjność jako miejsca wypoczynku.