Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Wr 1587/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Protokolant Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi A. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2005r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 grudnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 531/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. utrzymującą w mocy orzeczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...] r., określające A. O. kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r.

Powodem uchylenia wskazanej decyzji były uchybienia procesowe prowadzące do naruszenia zasady dwuinstancyjności, poprzez zaniechanie ponownej oceny materiału dowodowego, w szczególności niewyjaśnienie podstaw uznania księgi prowadzonej przez skarżącą za nierzetelną, gdyż nie wyjaśniono na czym oparta była teza o sprzeczności ekonomicznej poszczególnych elementów prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej i zaniechanie uzasadnienia pominięcia ustawowych metod szacowania podstawy opodatkowania, w tym zakresie organ odwoławczy powołał się jedynie na stanowisko I instancji nie przeprowadzając własnych ustaleń.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy dniu [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej wydał decyzję będąca przedmiotem obecnie rozpoznawanej skargi. Opisane orzeczenie utrzymywało w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...] r. wskazując, że skarżąca w badanym okresie rozliczeniowym, jak i latach wcześniejszych prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu odzieżą używaną na rzecz osób fizycznych, była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zaś obrót ewidencjonowała przy użyciu kas fiskalnych, sprzedaż odbywała się w trzech lokalach położonych na terenie K.. Dokonując analizy dokumentacji księgowej skarżącej organy podatkowe ujawniły, że wynikająca z ewidencji sprzedaży prowadzonej za 2005 r. marża wynosiła 2,75% i różniła się od zeznanej przez skarżącą (10-70%). Jednocześnie w grudniu 2005 r. skarżąca wystawiła 2 faktury na rzecz firmy W. W. na sprzedaż łącznie 7.300 kg czyściwa (stara zużyta odzież), na kwotę 36.500 zł, przy czym jak ujawniono w roku 2005 dokonano przekazania nabywcy jedynie część towaru (2.800 kg) na kwotę 14.000 zł. W tych okolicznościach pozostała wpłacona w 2005 r. kwota nosiła charakter zaliczki podlegającej zdaniem organów podatkowych opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie wg wyliczeń organu podatkowego marża na ww. towar wynosiła 354,55%, obliczył także organ podatkowy marże po wyłączeniu sprzedaży ww. czyściwa, która wyniosła 16, 70%. Ujawniono również, że zadeklarowane przez stronę z tytułu działalności gospodarczej przychody wraz z innymi źródłami nie pokrywały ponoszonych w tym okresie wydatków, zaś marże osiągane przez inne podmioty prowadzące podobną działalność gospodarczą znacząco odbiegały od ustalonych i zeznanych przez stronę.