Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 marca 2010 r., sygn. I SA/Bk 354/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia WSA Sławomir Presnarowicz (spr.), sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 marca 2010 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2007 - 2008 oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 30 września 2008 r. B. P. (dalej powoływana również jako Skarżąca) zwróciła się z prośbą do organu podatkowego

o umorzenie zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2008, ponieważ jest od wielu lat osobą niepełnosprawną, nieposiadającą żadnego źródła dochodu, ani też żadnej pomocy socjalnej.

Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. Prezydent Miasta S. odmówił Skarżącej umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2007-2008

w kwocie 43,00 zł. W wyniku złożonego odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. uchyliło w całości zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi

I instancji, wskazując na konieczność uzupełnienia i uaktualnienia materiału dowodowego w sprawie.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Prezydent Miasta S., decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. Nr [...] odmówił umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2007-2008 w kwocie 43,00 zł. W ocenie organu w sprawie nie zachodziły przesłanki do umorzenia zaległości podatkowej, albowiem brak było "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego". Podkreślił, że umorzenie zaległości podatkowej jest instytucją nadzwyczajną i zasadą powinno być płacenie podatków, zaś przypadki wymienione w art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej powoływana jako o.p.) powinny posiadać cechy nadzwyczajności.