Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2010 r., sygn. IV SA/Wr 62/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym spawy ze skargi "[...]" Spółka z o.o. z siedzibą w W. na pismo Okręgowego Inspektora Pracy w W. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie postępowania kontrolnego postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

"[...]" Spółka z o. o. z siedzibą w W. reprezentowana przez radcę prawnego M. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na pismo Okręgowego Inspektora Pracy w W. z dnia [...] r. w przedmiocie postępowania kontrolnego prowadzonego w firmie.

Stanowisku Okręgowego Inspektora Pracy zarzucono: 1) naruszenie art. 31 ust. 10 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U nr 89, poz. 589 ze zm.); dalej ustawa o Państwowej Inspekcji Pracy poprzez brak wydania notatki mimo niestwierdzenia w trakcie postępowania kontrolnego jakichkolwiek uchybień; 2) naruszenie art. 75 § 1 kpa, art. 77 § 1 kpa w związku z art. 7 i art. 8 kpa poprzez bezprawne pominięcie wniosku strony kontrolowanej o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków oraz poprzez nierozpatrzenie całości zebranego w sprawie materiału dowodowego; 3) naruszenie art. 82 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U z 2007 r., nr 155, poz. 1095 ze zm.) w kształcie obowiązującym sprzed nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U z 2009 r., nr 18, poz. 97); dalej ustawa o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej poprzez fakt, iż przedstawione dnia 27 lutego 2009 r. upoważnienie różni się w aspekcie zakresu planowanych działań kontrolnych od informacji zapisanych w książce kontroli; 4) naruszenie przepisów art. 79 ust. 4 pkt 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w związku z art. 24 ust. 4 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy poprzez brak precyzyjnego wskazania w treści upoważnień zakresu przeprowadzonej kontroli; 5) naruszenie art. 64 ust. 2 o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej poprzez prowadzenie kontroli z naruszeniem sześćdziesięciodniowego terminu na jej zakończenie od dnia wejścia w życie powyższych zmian do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; 6) prowadzenie postępowań kontrolnych o nr [...] oraz o nr [...] w sposób niezgodny z art. 6 kpa i art. 7 kpa w związku z art. 7 Konstytucji oraz art. 12 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy poprzez prowadzenie od dnia 6 maja 2009 r. działań kontrolnych bez podstawy prawnej oraz naruszenie w trakcie powyższych postępowań kontrolnych norm art. 31 ust. 3 Konstytucji poprzez dokonanie takiej interpretacji norm prawa materialnego przez organ kontrolny, która godzi nadmiernie w istotne dobro podmiotu kontrolowanego bez istnienia podstawy prawnej ani istotnej racji, które przemawiałyby za pominięciem interesu prawnego strony kontrolowanej; 7) naruszenie art. 79 ust. 4 pkt 7 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w kształcie obowiązującym sprzed nowelizacji tej ustawy na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. w związku z art. 24 ust. 4 pkt 6 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy i art. 6 kpa poprzez brak wskazania w upoważnieniu Państwowej Inspekcji Pracy prawdziwej i aktualnie planowanej daty zakończenia kontroli u strony skarżącej, 8) naruszenie art. 12 kpa w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz art. 12 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy poprzez zbędne przedłużanie czasu trwania kontroli; 9) niedopełnienie przez organ kontrolny obowiązków, wynikających z art. 9 kpa oraz art. 11 kpa w związku z art. 12 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy poprzez zaniedbanie obowiązku objaśnienia stronie kontrolowanej jej sytuacji prawnej oraz przesłanek, którymi kierował się organ odmawiając zakończenia czynności kontrolnych w pismach PIP z dnia 13 maja, 29 maja i 26 czerwca 2009 r.; 10) naruszenie przepisu art. 7 kpa poprzez nieuwzględnienie słusznego interesu strony skarżącej i narażenie jej na znaczne trudności (także finansowe) z racji kontynuowania czynności kontrolnych mimo upływu czasu, w jakim miały być wykonane. W uzasadnieniu skargi zarzuty te rozszerzono.