Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 maja 2010 r., sygn. I SA/Lu 891/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Kręcisz, Sędziowie WSA Halina Chitrosz,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Bartłomiej Pastucha, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 maja 2010 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia Pszczelarzy Zawodowych na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - maj 2008 r. -oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w [...] utrzymał mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] Nr [...] określającą Stowarzyszeniu A zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja 2008r.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy wskazał, iż w deklaracjach podatkowych za okres objęty decyzją Stowarzyszenie zadeklarowało podatek VAT do zwrotu na rachunek bankowy. Przeprowadzone czynności sprawdzające, a następnie kontrola podatkowa i postępowanie podatkowe wykazały, że Stowarzyszenie w miesiącach od stycznia do kwietnia 2008r. wystawiało faktury VAT o treści "realizacja reklamy w projekcie Życie Miodem Słodzone". Wystawiło również jedną fakturę VAT o treści "Zakup gadżetów reklamowych projektu Życie Miodem Słodzone". Z uwagi na okoliczność, że przedmiotowe faktury są jedynie potwierdzeniem wpłat dokonanych przez członków konsorcjum na finansowanie kampanii reklamowej w celu uzbierania środków własnych na realizację projektu - wkład 20%, organ I instancji uznał, że nie dokumentują one dostaw towarów, czy też sprzedaży usług.

Konsekwencją tych ustaleń było wydanie przez organ I instancji decyzji na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odwołaniu Stowarzyszenie A zarzuciło wydanie tej decyzji z naruszeniem przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług oraz naruszenie art. 121 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej.