Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 maja 2010 r., sygn. I SA/Ol 813/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Zofia Skrzynecka,, Sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant Krzysztof Dzieliński, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 27 maja 2010r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania Firmy "A" sp.j. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" Nr "[...]" , odmawiającej umorzenia zaległości podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za I kwartał 2009r. w kwocie 18.011 zł, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Wnioskiem z dnia 23.04.2009r., uzupełnionym pismami z dnia 08.05.2009r. i 25.05.2009r., strona zwróciła się o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za I kwartał 2009r. w kwocie 18.011 zł, jako ulgi niestanowiącej pomocy publicznej. Wniosek uzasadniła trudną sytuacją finansową spowodowaną wzrostem kursu waluty euro i spadkiem sprzedaży do publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Wyjaśniła, iż prowadzona działalność jest w dominującej części wykonywana w ramach umów wynikających z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, z związku z powyższym nie ma możliwość zmiany cen towarów, nawet jeśli koszty zakupu wzrosły znacząco. Podniosła, że w ostatnim kwartale 2008r. nie uzyskała dochodu, a uzyskiwane ze sprzedaży środki pieniężne przeznaczane były na bieżące funkcjonowanie firmy. Wskazała, że pierwszy kwartał 2009r. został również "praktycznie" zakończony bez dochodu. Strona dodała, że prowadzona działalność gospodarcza polega głównie na sprzedaży środków dezynfekcyjnych do szpitali, które często zalegają z opłatą za dostarczony towar.

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego, w oparciu o przepisy art. 207 w związku z art. 67b § 1 w zakresie określonym w art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, odmówił przyznania wnioskowanej ulgi. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że strona starała się o ulgę podatkową stanowiącą pomoc publiczną. Z akt sprawy wynikało bowiem, iż towary handlowe Spółka nabywa od kontrahenta niemieckiego, także jej działalność nie miała tylko charakteru krajowego, a umorzenie zaległości stawiałoby ją w sytuacji korzystniejszej w stosunku do innych firm i groziłoby zakłóceniem konkurencji. Uznał, że ani we wniosku, ani w toku postępowania strona nie wskazała żadnych wyjątkowych okoliczności na poparcie swego żądania, a te przez nią wskazane, jak wzrost kursu euro i spadek sprzedaży do publicznych zakładów opieki zdrowotnej, nie mogą skutkować udzieleniem tak daleko idącej ulgi w spłacie zobowiązań. Zauważył, że podatek od towarów i usług został pobrany w cenie sprzedaży towarów i winien być odprowadzony w obowiązującym terminie. Uznał, że niepowodzenia w prowadzonej działalności gospodarczej nie mogą skutkować obowiązkiem umorzenia zaległości podatkowej, gdyż prowadzenie działalności powinno uwzględniać ryzyko z tym związane. W ocenie organu I instancji ryzyko to obejmuje nie tylko efekty samodzielnych decyzji, ale też okoliczności nieprzewidziane, w tym niestabilny kurs walut. Wskazał, że Spółka posiada kredyt odnawialny w kwocie 400.000 zł, a w sytuacji gdy podatnik, posiadając zdolność kredytową, preferuje spłatę prywatnych zobowiązań przed tymi obligatoryjnymi, to udzielenie wnioskowanej ulgi stałoby w sprzeczności z interesem publicznym. Organ pierwszej instancji wyjaśnił, iż to strona podejmując autonomiczne decyzje związane z doborem kontrahentów i przeprowadzaniem transakcji, ponosi konsekwencje ich ewentualnego nie wywiązywania się ze zobowiązań. Dodał, że przedsiębiorca powinien kalkulować w obszarze ryzyka również zagrożenie wynikające z potencjalnej nieterminowości bądź braku zapłaty ze strony nierzetelnego kontrahenta. Zauważył ponadto, że konieczność ponoszenia stałych miesięcznych wydatków na utrzymanie gospodarstwa domowego nie ma charakteru wyjątkowego, gdyż są to wydatki ponoszone przez ogół społeczeństwa i nie może wpływać na ocenę możliwości płatniczych. Podkreślił, że Spółka uzyskuje stałe przychody, nie generuje strat, zobowiązania wobec kontrahenta nie są objęte windykacją, a wynik finansowy za miesiące I-IV 2009r. nie jest ujemny, tak więc w ocenie organu podatkowego ważny interes podatnika nie uzasadniał umorzenia zaległości podatkowych.