Wyrok WSA w Kielcach z dnia 30 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Ke 295/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian,, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Asystent sędziego Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 czerwca 2010r. sprawy ze skargi S.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta O. przez Zastępcę Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. z dnia [...] znak: [...] przyznającą S. S. świadczenie pieniężne z pomocy społecznej w postaci bezzwrotnego zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup żywności w wysokości 77,50 zł.

W motywach rozstrzygnięcia Samorządowe Kolegium Odwoławcze podało, że w dniu 26.11.2009r. S. S. złożył w MOPS w O. wniosek o udzielenie pomocy w ramach programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania." Organ pierwszej instancji przyznając wnioskodawcy wskazaną na wstępie pomoc wskazał, że zgodnie z ustawą o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania", pomoc w tym zakresie może być przyznana osobie samotnie gospodarującej, jeżeli dochód takiej osoby nie przekracza 150% kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ustawy o pomocy społecznej. Wnioskodawca w toku postępowania uściślił, że z uwagi na uczulenie na wiele produktów żywnościowych zainteresowany jest pomocą finansową, a nie gotowym posiłkiem wydawanym w stołówce. Po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego ustalono, że S. S. spełnia warunki do objęcia pomocą w zakresie dożywiania.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji S. S. podniósł, że na złożony w dniu 26.11.2009r. wniosek organ przyznał mu zasiłek celowy na grudzień 2009r., pomijając miesiąc listopad, przez co naruszył art. 106 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej. Zarzucił również organowi ustalenie wysokości zasiłku celowego na podstawie wewnętrznego zarządzenia Dyrektora MOPS (stawka 2,50 zł za posiłek), nie uwzględnił zaś zarządzeń Prezydenta Miasta O. (stawka 4,50 zł za posiłek). Kwestionowanej decyzji, jako decyzji uznaniowej zarzucił brak wyjaśnień w zakresie rozdysponowania posiadanych środków finansowych na pomoc w formie zasiłku celowego. Podważył również zasadność nadania przedmiotowej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.