Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 czerwca 2010 r., sygn. I SA/Ol 811/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.),, Sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant Krzysztof Dzieliński, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 24 czerwca 2010r. sprawy ze skargi P. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]", Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", określającą P.U. za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do sierpnia 2005 r., zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w łącznej wysokości 180.058 zł oraz podatek do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w łącznej wysokości 389.143 zł.

W toku przeprowadzonej przez organ I instancji kontroli ustalono, że w 2005 r. P.U. prowadził działalność gospodarczą pod firmą A, której przedmiotem była produkcja i sprzedaż mebli tapicerowanych. Strona była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w okresie od 12 lipca 2001 r. do 3 sierpnia 2005 r..

Z przedstawionych Sądowi akt podatkowych wynika, że w toku kontroli skarbowej podatnik nie okazał żadnych dokumentów źródłowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w szczególności faktur VAT dotyczących zakupu i sprzedaży towarów i usług oraz ewidencji zakupu i sprzedaży. Ponadto, pomimo wezwań, nie poczynił żadnych starań w celu uzyskania od kontrahentów duplikatów faktur dokumentujących zakup towarów i usług. Mając to na uwadze, organ kontroli skarbowej ustalił kontrahentów, od których P.U. dokonywał zakupów towarów i usług, w oparciu o złożone przez Niego wyjaśnienia. Na podstawie przedstawionych przez tych kontrahentów faktur VAT organ uznał następnie, iż stronie przysługuje prawo do pomniejszenia podatku należnego o wynikający z tych faktur podatek naliczony. Uwzględniając dokumenty ujawnione w toku kontroli przeprowadzonej u kontrahentów podatnika, organ dokonał również ustaleń w zakresie wysokości podatku należnego związanego z dokonywaną przez P.U. sprzedażą towarów. W wyniku kontroli skarbowej stwierdził ponadto, że wystawione przez stronę faktury na sprzedaż firmie B stelaży drewnianych krzeseł oraz za usługę szycia pokrowców na meble i sprzedaż elementów konstrukcyjnych krzeseł i foteli firmie C, nie potwierdzały w rzeczywistości transakcji w nich wykazanych. To zaś skutkowało zastosowaniem regulacji prawnej określonej w art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.