Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 26 sierpnia 2010 r., sygn. II SA/Go 387/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.) Sędzia WSA Marek Szumilas Protokolant sekr. sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi M.K., R.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżących M.K. i R.K. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Ostateczną decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r. znak: [...] Burmistrz ustalił - na wniosek Ł.B., środowiskowe warunki zgody na realizację przedsięwzięcia inwestycyjnego - budowy centrum handlowo- usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działkach o numerach ewid. [...].

W dniu 24 marca 2006 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wpłynął wniosek M. i R.K., reprezentowanych przez pełnomocnika radcę prawnego P.W., o stwierdzenie nieważności wskazanej wyżej decyzji Burmistrza. Kwestionowanej decyzji wnioskodawcy zarzucili rażące naruszenie przepisów art. 10 §1, art. 39, art. 42 § 1 k.p.a. oraz rażące naruszenie prawa przepisu art. 46a ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, ze zm. - dalej jako: POŚ). W uzasadnieniu wskazywali, iż przysługuje im status stron postępowania zarówno w postępowaniu zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji środowiskowej jak i w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę centrum usługowo - handlowego. Wywodzili, iż Burmistrz, wydając decyzję środowiskową, zastosował tryb przewidziany w przepisie art. 49 Kpa zgodnie z którym strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania o ile przepis szczególny tak stanowi. Zastosowanie wskazanego trybu do decyzji środowiskowych dopuszcza przepis art. 46a ust. 5 POŚ. Jednakże zdaniem wnioskodawców, nie mógł mieć on zastosowania w postępowaniu zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji bowiem liczba stron postępowania nie przekraczała 20 wymaganych przepisem art. 46a ust. 5 POŚ. Wskazywali, iż prócz nich stronami w postępowaniu o wydanie decyzji środowiskowej byli Ł.B., "R"- spółka z o.o., "S"- spółka z o.o., G.B., C.B., M.M., J.S., E. i J.D. oraz B. i J.K.. Podnosili, iż wobec braku podstaw do stosowania tryby wskazanego w art. 49 Kpa decyzja środowiskowa powinna być doręczana im i pozostałym stronom zgodnie z zasadami przewidzianymi w Kpa dla doręczeń (rozdział 8 k.p.a.). Na tych samych zasadach powinni być zawiadamiani o czynnościach podejmowanych w toku postępowania i o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym zgodnie z art. 10 § 1 k.p.a. Naruszenie tego obowiązku powoduje, że kwestionowana decyzja pozbawiła wnioskodawców możliwości wykonywania uprawnień strony i możliwości złożenia środków odwoławczych z uwagi na jej niedoręczenie, a tym samym rażąco narusza prawo. Jednocześnie, bez względu na rażący charakter wskazanego naruszenia prawa, decyzja środowiskowa jest nieważna z mocy prawa (art. 11 POŚ) jako podjęta z naruszeniem ustawy prawo ochrony środowiska. Spełniona zatem została również przesłanka nieważności o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a.