Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. I SA/Wa 889/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.) WSA Bogdan Wolski Protokolant Agnieszka Bieniewska Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] po rozpoznaniu odwołania B. S. od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] odmawiającej przyznania prawa do zasiłku pielęgnacyjnego - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. podało, że po rozpoznaniu wniosku B. S., decyzją z dnia [...] maja 2009 r. Prezydent W. odmówił jej przyznania prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, wskazując w uzasadnieniu, iż wnioskodawczyni jest uprawniona do dodatku pielęgnacyjnego na podstawie art. 75 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w W. - Inspektorat W. poinformował organ pierwszej instancji, że B. S. ma prawo do dodatku pielęgnacyjnego, a jedynie jego wypłata została zawieszona w związku z jej przebywaniem w domu pomocy społecznej. W związku z tym organ pierwszej instancji uznał, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi sytuacja określona w art. 16 ust. 6 ustawy o świadczeniach rodzinnych, a mianowicie, że zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego.

Odwołanie od tej decyzji złożyła B. S. kwestionując prawidłowość zastosowania art. 16 ust. 6 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz art. 75 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, i podnosząc przede wszystkim, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 158 ustawy o pomocy społecznej, z mocy którego nie przysługuje jej dodatek pielęgnacyjny; wskazała także, że jej pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny, w związku z tym nie przebywa w instytucji zapewniającej nieodpłatnie pełne całodobowe utrzymanie, a ponadto w identycznej sytuacji prawnej, organ pierwszej instancji przyznaje przedmiotowy zasiek. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. orzeczeniem z dnia [...] czerwca 2009 r. uchyliło w całości zaskarżoną decyzję, a sprawę przekazało do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji, i wskazało, że rozpoznając ponownie przedmiotową sprawę organ pierwszej instancji winien wyjaśnić, czy zasadne jest twierdzenie skarżącej, że spełnia ona wymogi określone w art. 158 ustawy o pomocy społecznej, a zatem, czy z mocy tego przepisu nie jest pozbawiona prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Podkreśliło, iż spełnienie przesłanek określonych w tym przepisie (skierowanie do domu pomocy społecznej przed dniem 1 stycznia 2004 r., przebywanie w ponadgminnym domu pomocy społecznej oraz nieprzebywanie poza tym domem przez okres dłuższy niż 2 tygodnie w miesiącu) nie oznacza jeszcze, że zachodzi podstawa do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego. Oznacza jedynie, iż organ właściwy do przyznania tego zasiłku nie ma podstawy do odmowy jego przyznania na podstawie art. 16 ust. 6 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Obowiązkiem organu jest zatem sprawdzenie także, czy nie zachodzą przesłanki negatywne określone przepisami ustawy o świadczeniach rodzinnych. Na brak negatywnej przesłanki określonej w art. 16 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazała również skarżąca w odwołaniu, podnosząc, iż jej pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny.