Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 października 2010 r., sygn. III SA/Wr 420/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca) Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 6 października 2010 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. we W. na postanowienie Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] r. "A" Spółka z o.o. wniosła do N. D. U. S. we W. o umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 4 w związku z art. 59 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), dalej powoływana jako u.p.e.a. oraz o uchylenie wszystkich czynności egzekucyjnych, podjętych w celu wykonania decyzji N. D. U. S. z dnia [...] r. nr [...]. Jednocześnie strona wniosła o zwrot pobranych od zobowiązanego kosztów egzekucyjnych. Jak wskazała strona, Dyrektor Izby Skarbowej we W. uchylił powyższą decyzję N. D. U. S., wydaną w sprawie podatku od towarów i usług za 2002 r. oraz przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. W chwili uchylenia decyzji przestał istnieć sprecyzowany co do wysokości, wymagalny i nadający się do wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązek podatkowy. Odpadła także podstawa, podjętych czynności egzekucyjnych.

N. D. U. S., po ponownym rozpatrzeniu sprawy w wyniku uchylenia uprzednio wydanego postanowienia przez Dyrektora Izby Skarbowej, postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] umorzył postępowanie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 1071 z późn. zm.). Organ pierwszej instancji wskazał, że postępowanie egzekucyjne (egzekucja administracyjna) może być zakończone w dwojaki sposób: efektywny, poprzez doprowadzenie do przymusowego wykonania obowiązku albo nieefektywny w drodze umorzenia tego postępowania. Wskazanym sposobom zakończenia postępowania egzekucyjnego (egzekucji administracyjnej) odpowiadają dwa rodzaje zachowań organu egzekucyjnego: bezorzeczeniowe, ponieważ u.p.e.a. nie daje legitymacji prawnej do potwierdzenia efektywnego zakończenia egzekucji jakimkolwiek postanowieniem oraz orzeczeniowe, gdyż zgodnie z art. 59 § 3 u.p.e.a., w przypadkach o których mowa w § 1 i 2, organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego. Umorzenie postępowania egzekucyjnego jest obligatoryjnym następstwem wyłącznie wystąpienia jednej z enumeratywnie wymienionych w art. 59 § 1 i § 2 u.p.e.a. przesłanek procesowych. Natomiast warunkiem determinującym wypełnienie dyspozycji tegoż przepisu jest faktyczne trwanie (toczenie się) danego postępowania egzekucyjnego (egzekucji administracyjnej). Umorzyć bowiem można tylko istniejące postępowanie.