Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Rz 1017/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Maria Piórkowska Sędziowie WSA Grzegorz Panek SO (del.) Ewa Partyka /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi E. U. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium RP -skargę oddala

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania E. U. (obywatela Nigerii) od decyzji Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] zobowiązującej do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 29 lipca 2009 r. - utrzymał zaskarżoną decyzję z mocy. Decyzję wydano na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 97 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694 ze zm.; dalej: u.c.). W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że zgodnie z art. 97 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 1 pkr 2 u.c., w przypadku gdy zachodzi podstawa do wydalenia cudzoziemca z terytorium RP z uwagi na wykonywanie pracy niezgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.; dalej: u.p.z.) albo podjęcia działalności gospodarczej niezgodnie z przepisami obowiązującymi w tym zakresie w RP, cudzoziemiec może być zobowiązany do opuszczenia terytorium RP w terminie 7 dni, gdy z okoliczności sprawy wynika, że dobrowolnie wykona ten obowiązek. E. U. także w okresie od 1 marca 2009 r. do 29 marca 2009 r. wykonywał pracę piłkarza dla Zakładowego Klubu Sportowego "[...]" (dalej: Klub). Wykonywanie tej pracy we wskazanym okresie dbywało się niezgodnie z przepisami u.p.z., gdyż ustawa ta wymaga w art. 87 ust. 1 pkt 12, aby cudzoziemiec wykonujący pracę na terytorium RP posiadał zezwolenie na pracę oraz legalnie przebywał na terytorium RP. Przesłanki te zostały łącznie spełnione dopiero 30 marca 2009 r., kiedy to cudzoziemiec dysponował zezwoleniem na zamieszkanie na czas oznaczony oraz zezwoleniem na pracę. Okoliczność nielegalnego wykonywania pracy na rzecz Klubu została potwierdzona wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 21 lipca 2009 r., którym W. P. (reprezentującego Klub) uznano za winnego powierzenia E. U. wykonywania pracy bez wymaganego zezwolenia w okresie od 1 marca 2009 r. do 29 marca 2009 r. Według ustaleń organu w rozpoznawanej sprawie nie zachodzą żadne przeszkody, uniemożliwiające wydanie decyzji zobowiązującej do opuszczenia przez cudzoziemca terytorium RP, określone w art. 33 ust. 3 pkt 2, art. 89g i art. 95 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1695 ze zm.). W podsumowaniu uzasadnienia podkreślono, że decyzja zobowiązująca cudzoziemca do opuszczenia terytorium RP określona w art. 97 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 1 pkt 2 u.c. nie jest wydawana w warunkach uznania administracyjnego, pomimo tego, że ustawodawca posługuje się zwrotem językowym "może być zobowiązany do opuszczenia ...". Termin "może" określa bowiem odstępstwo od zasady, w myśl której dochodzi do obligatoryjnego wydalenia cudzoziemca z terytorium RP, jako bardziej dolegliwej odmiany usunięcia osoby poza granice państwa. Zwrot "może" wyznacza dozwolone prawnie przypadki, w których cudzoziemiec może dobrowolnie wykonać rozstrzygnięcie organu i przez to skrócić okres umieszczenia jego danych w wykazie osób, których pobyt na terytorium RP jest niepożądany.