Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Wa 1165/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung WSA Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.) Protokolant ref. staż. Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] z dnia 22 lutego 2010 r. nr [...], którą to decyzją odmówiono M. W. pomocy finansowej przysługującej funkcjonariuszowi Służby Więziennej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. W motywach uzasadnienia organ wskazał, że w dacie złożenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej M. W. był współwłaścicielem w 1/2 lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...] w [...]. Wyjaśnił, że stosownie do art. 90 ustawy o Służbie Więziennej prawo do pomocy jest świadczeniem ekwiwalentnym w stosunku do świadczenia rzeczowego w postaci otrzymania lokalu w drodze decyzji administracyjnej na podstawie art. 85 ustawy o Służbie Więziennej. Prawo do takiej pomocy posiadają zatem funkcjonariusze, którzy spełniają warunki do przydzielenia im lokalu z art. 90 ust. 1 w zw. z art. 85 ust. 1 i art. 91 ust. 1 ustawy o SW. Wskazał, powołując się na uchwałę w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I OPS 7/08), że dokument świadczący o zobowiązaniach zaciągniętych przez funkcjonariusza w związku z uzyskaniem lokalu mieszkalnego ma tylko za zadanie potwierdzić fakt poniesienia tego wydatku. Twierdził, że z faktu zawarcia umowy o spłatę zobowiązań finansowych zaciągniętych na cele mieszkalne nie można wywodzić uprawnień do żądania w każdym czasie pomocy finansowej na spłatę wydatków poniesionych w związku z uzyskaniem lokalu. Reasumując, organ uznał, że wniosek M. W. z dnia 22 listopada 2009 r. złożony został już po nabyciu lokalu (udziału), które nastąpiło 6 października 2009 r. (akt notarialny Rep. A Nr [...]), co oznacza, że w dacie złożenia wniosku miał on zaspokojone potrzeby mieszkaniowe, co wyklucza możliwość przyznania pomocy finansowej.