Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 16 lutego 2011 r., sygn. I SA/Bk 626/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 lutego 2011 r. sprawy ze skargi R. D. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej za 2008 r. oraz określenia odsetek za zwłokę od zaniżonych zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych za poszczególne miesiące 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2010 r. nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z [...] czerwca 2010 r. nr [...], w której określono R. D. G. (dalej przywoływany również jako skarżący) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej za 2008 r. w miejsce zadeklarowanej w zeznaniu rocznym PIT-36L straty.

Organy ustaliły, że skarżący prowadził w 2008 r. działalność gospodarczą

w ramach firmy Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "G", której przedmiotem było m.in. wydobycie i sprzedaż kruszywa mineralnego, piasku, remont dróg żwirowych, kruszenie kamienia. W toku przeprowadzonych czynności stwierdzono, że w badanym okresie firma skarżącego dokonywała dostawy kruszywa i piasku firmie P.T.H.U. P, z którą istniały powiązania o charakterze rodzinnym, o których mowa w art. 25 ust. 5 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. (dalej w skrócie: "u.p.d.o.f.") po cenach znacznie odbiegających od cen sprzedaży dla pozostałych odbiorców. Stwierdzono, że ceny netto sprzedaży kruszywa (w zależności od frakcji) i piasku dla firmy P. wahały się między 6 zł a 55 zł za tonę, zaś ceny netto sprzedaży dla pozostałych odbiorców wahały się między 6 zł a 90 zł za tonę. Wezwany do wskazania powodów stosowania innych cen sprzedaży dla firmy P., skarżący wyjaśnił, że ceny zbytu kruszywa dla tej firmy są cenami rynkowymi, ponieważ nie uwzględniają cen transportu. Natomiast w przypadku pozostałych odbiorców w cenie netto sprzedaży zawarte są koszty transportu. Organ I instancji nie dał wiary tym wyjaśnieniom i powołując się na art. 25 ust. 4 w zw. z art. 25 ust. 1 i 5 u.p.d.o.f. określił dochody skarżącego oraz należny podatek bez uwzględnienia warunków wynikających ze stwierdzonych powiązań. Kierując się dyrektywą zawartą w art. 25 ust. 2 u.p.d.o.f. oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób fizycznych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób fizycznych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych, Dz. U. Nr 160, poz. 1267 (dalej również jako "rozporządzenie z 10 września 2009 r."), do określenia dochodów w drodze oszacowania cen organ ten przyjął metodę porównywalnej ceny niekontrolowanej. Organ I instancji sporządził zestawienie wszystkich transakcji sprzedaży dokonanych z P. oraz z pozostałymi, niezależnymi podmiotami, z uwzględnieniem asortymentów i w rozbiciu na poszczególne miesiące 2008 r. Z uwagi na stosowanie przez skarżącego zróżnicowanych cen sprzedaży kruszywa i piasku dla podmiotów niezależnych organ ten, w celu określenia wartości rynkowej przedmiotu transakcji