Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. IV SA/Wa 2051/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Jakub Linkowski, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 r. sprawy ze skargi M. S.A z siedzibą w W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] września 2010 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1, w zw. z art. 127 i 144 K.p.a., utrzymał w mocy swoje postanowienie z dnia [...] lipca 2010 r., w którym stwierdzono nieważność postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. z dnia [...] maja 2009 r. w przedmiocie uzgodnienia na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 8, w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami, garażem podziemnym, infrastrukturą techniczną, drogami i elementami zagospodarowania terenu w rejonie ul. [...] w W.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano, iż postanowienie z 2009 roku jest dotknięte wadą nieważności, jako wydane z rażącym naruszeniem prawa. W świetle doktryny i orzecznictwa do przypadków rażącego naruszenia prawa zalicza się m.in. wydanie decyzji bez uprzedniego przeprowadzenia prawidłowego postępowania wyjaśniającego. Zadaniem organu było rozważenie, czy planowana w ramach projektu decyzji inwestycja nie będzie zagrażać rezerwatowi przyrody "J.". Nie dokonał on takiej oceny, bowiem w uzasadnieniu orzeczenia brak stwierdzeń, które wskazywałyby na jakąkolwiek analizę stanu faktycznego i prawnego. Nie można się zgodzić ze stanem prawnym, gdy w obrocie funkcjonuje postanowienie uzgadniające projekt decyzji o warunkach zabudowy wydane bez ustalenia faktów koniecznych dla prawidłowego (zgodnego z prawem) wydania orzeczenia.