Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Gd 1139/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Sędzia WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 września 2011 r. sprawy ze skargi D.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: maj, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2006 r. 1. oddala skargę; 2. przyznaje radcy prawnemu M. Ł. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego kwotę 4.428 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Uzasadnienie

I SA/Gd 1139/10

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z 31 sierpnia 2010r., na podstawie m.in. art. 233 § 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 220 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r., nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej jako O.p.) oraz art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a i ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej jako u.p.t.u.) rozpoznał odwołanie skarżącego D. T. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 30 grudnia 2010r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wskazane okresy rozliczeniowe w 2006r.

W toku postępowania zakwestionowano (1) faktury kosztowe wystawione na rzecz skarżącego przez Z. N. prowadzącego działalność gospodarczą w K. (A) oraz przez S. D., prowadzącego działalność gospodarczą w D. (B); przywołano dyspozycję art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a i ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u., bowiem fakt, że prace na rzecz C zostały wykonane nie oznacza, że usługi te wykonali ww. podwykonawcy skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą D.

Ponadto wskazano na (2) naruszenie art. 88 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., z mocy którego nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Tu organ wskazał, że w prowadzonej ewidencji i następnie w deklaracji VAT-7 skarżący ujął faktury zakupu wystawione dla innego podatnika tj. J. T., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą E.