Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 padziernika 2011 r., sygn. I SA/Ol 540/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tadeusz Piskozub, Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka,, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.), Protokolant Praktykant Anna Zarzeczna, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 13 października 2011r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił J.J. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od maja do lipca 2005 r., od lutego do kwietnia 2005r. oraz za wrzesień, październik i grudzień 2006 r., a ponadto nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za listopad 2006 r., do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Podstawę wydania w/w decyzji stanowiły ustalenia kontroli skarbowej, w wyniku której stwierdzono, że w rozliczeniu podatku od towarów i usług strona obniżyła podatek należny o podatek naliczony w łącznej kwocie 62.052,67 zł, wynikający z faktur VAT na sprzedaż paliwa, wystawionych w okresie od maja do lipca 2005 r. przez Firmę A z siedzibą w D. oraz o podatek naliczony w łącznej kwocie 47.325,22 zł z faktur VAT na sprzedaż oleju napędowego, wystawionych w okresie od lutego do kwietnia 2006 r. przez Spółkę B z siedzibą w G. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy organ I instancji przyjął, że faktury te nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a czynności nimi udokumentowane nie zostały dokonane. J.J. nie przysługiwało zatem określone w art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o wykazany w takich fakturach podatek naliczony.

Stanowisko to podtrzymał Dyrektor Izby Skarbowej w wydanej w związku z wniesionym odwołaniem w sprawie, decyzji z dnia "[...]". Organ ten podkreślił, że z zebranych dowodów jednoznacznie wynika, iż A. I. nie prowadził w ramach firmy A żadnej działalności gospodarczej. Firma ta nie miała własnego transportu, ani też baz magazynowych. Wymieniony, przesłuchany w dniu 10 maja 2006 r. przez Centralne Biuro Śledcze Komendy Głównej Policji, w toku prowadzonego postępowania karnego podał, że działalność ta sprowadzała się jedynie do założenia firmy i rachunku bankowego, z którego miał pobierać pieniądze, a następnie przekazywać je koledze o imieniu K., za co miał otrzymywać 1.000 zł miesięcznie. A. I. wyjaśnił też, że nie wystawiał żadnych faktur w imieniu firmy i nie miał wiedzy, kto takie dokumenty wystawiał.