Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. IV SA/Po 788/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Dybowski (spr.) Sędziowie WSA Izabela Bąk - Marciniak WSA Anna Jarosz Protokolant st. sekr. sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2011 r. sprawy ze skargi H. R. - R. na decyzję Wojewody W. z dnia [...] czerwca [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

Sygn. IV SA/Po 78811

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] listopada 2010 r. znak [...] (dalej decyzja z [...] listopada 2010 r.), na podstawie art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1, art. 142, art. 216 ust. 1 i art. 229 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2004 r., nr 261, poz. 2603 ze zm., dalej ugn) Starosta P. (dalej Starosta), działając jako organ wyznaczony do załatwienia sprawy zwrotu nieruchomości postanowieniem Wojewody W. z dnia [...] lutego 2005 r., sygn. akt. [...], odmówił zwrotu wywłaszczonej nieruchomości położonej w P. przy ul. D. Ch. [...], stanowiącej działki nr [...],[...],[...],[...] i [...], arkusz mapy [...], obręb P., zapisanej w księdze wieczystej KW nr [...] jako własność Miasta P.

W uzasadnieniu decyzji Starosta w szczególności wskazał, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione ustawowe przesłanki zwrotu nieruchomości, jako że nie może zostać ona uznana za zbędną w rozumieniu przepisów art. 136 ust. 3 w związku z art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ([t.j.] Dz.U. 2010, nr 102, poz. 651 ze zm., dalej ugn), bowiem cel wywłaszczenia został zrealizowany (k. 429-423v akt Starosty).

W odwołaniu H. R.-R. (dalej Odwołująca bądź Skarżąca), zastępowana przez radcę prawnego K. Sz.-N., zarzuciła Staroście naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 136 ust. 3, art. 137 i art. 216 ust. 1 ugn (oraz przepisów ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości [j.t. Dz.U. z 1961 r., nr 18, poz. 94, dalej uztwn bądź ustawa z 1958 r.) przez nie ustalenie celu wywłaszczenia, pominięcie ustalonego przez siebie naruszenia zakazu użycia wywłaszczonej nieruchomości na cele niezwiązane z wywłaszczeniem i przez oparcie odmowy zwrotu wyłącznie na "niewiarygodnych zeznaniach świadków". W ocenie Odwołującej, Starosta dopuścił się naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 7, 76, 77, 78, 80 i 91 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego "poprzez ich niezastosowanie" i orzeczenie sprzecznie z treścią zgromadzonych w sprawie dokumentów.