Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Go 911/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi A.M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego A.M. kwotę 160 (sto sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

[...] marca 2011 r. na drodze krajowej nr [...] w miejscowości [...] przeprowadzono kontrolę drogową pojazdu marki [...] nr rej. [...].

W jej konsekwencji, decyzją z [...] czerwca 2011 r., nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na stronę – A.M., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą: "A" A.M. - karę pieniężną w wysokości 700 zł z tytuły naruszenia przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm. – zwanej dalej: u.t.d), poprzez: wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem obowiązku wyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty, oraz nieprawidłowe działanie urządzenia rejestrującego (wykresówka zapisywana była za długo).

W odwołaniu od powyższej decyzji A.M. wniósł o jej uchylenie oraz o umorzenie postępowania administracyjnego. Odwołujący nie zgodził się z rozstrzygnięciem organu pierwszej instancji, bowiem kontrolowany przewóz był wykonywany na linii regularnej, gdzie droga przebiegu nie przekraczała 50 km. Zaznaczył przy tym, że zgodnie z art. 3 lit. a rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U.UE.L. z 2006 r. Nr 102, poz. 1 ze zm. – zwanego dalej: rozporządzenie (WE) nr 561/2006), rozporządzenie to nie ma zastosowania do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami używanymi do przewozu osób w ramach przewozów regularnych, których trasa nie przekracza 50 km. Odwołujący wskazał, że pomierzona odległość pomiędzy przystankiem DK w [...] a [...] wynosi 48,5 km (sprawdzona za pomocą legalizowanego techografu). Organ jednak oparł się jedynie na rozkładzie jazdy załączonym do zezwolenia, według którego linia ma długość 53 km. Podkreślił, że rozporządzenie (WE) nr 561/2006 jako podstawę wyłączenia określa trasę, która ma nie przekraczać 50 km. Nie określa ono jednak sposobu obliczania długości ww. trasy. Zaznaczył przy tym także, że w toku prowadzonego postępowania podniósł, iż w rozkładzie jazdy stanowiącym załącznik do zezwolenia na wykonywanie transportu popełniono omyłki rachunkowe, które skutkowały zawyżeniem odległości w stosunku do rzeczywistej. W związku z powyższym odwołujący wniósł o powołanie biegłego, który dokona pomiaru i rzetelnie zbada odległość pomiędzy krańcowymi przystankami.