Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. II SA/Gd 805/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2012 r. na rozprawie sprawy ze skarg L. K., M. B. - P., K. T., S. T., Z. T. i T. S. na decyzję Wojewody z dnia 22 sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta z dnia 19 stycznia 2011 r., nr [...]; 2. zasądza od Wojewody solidarnie na rzecz skarżących L. K. i M. B. - P. kwotę 474 (czterysta siedemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania; 3. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego T. S. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; 4. zasądza od Wojewody solidarnie na rzecz skarżących K. T., S. T. i Z. T. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 19 stycznia 2011 roku, nr [[...]], wydaną na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku, nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej jako k.p.a.), Prezydent Miasta, wykonujący zadanie starosty z zakresu administracji rządowej, po rozpatrzeniu wniosków T. S. oraz S., Z. i K. T., orzekł o umorzeniu postępowania w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość położoną w G., przy ul. B., oznaczoną w dniu wywłaszczenia jako parcele o numerach: [[...]], [[...], [[...]], [[...]] i [[...]], obecnie stanowiącą własność Skarbu Państwa oraz Skarbu Państwa - [[...]] we współużytkowaniu wieczystym osób fizycznych.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że przedmiotowa nieruchomość została wywłaszczona na podstawie orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z dnia 12 stycznia 1951 roku, nr [[...]] (sprostowanego postanowieniem z dnia 27 lutego 1966 roku nr [[...]]), wydanego na podstawie art. 22, art. 55 i art. 56 rozporządzenia Prezydenta R.P. z dnia 24 września 1934 roku - Prawo o postępowaniu wywłaszczeniowym (Dz. U. nr 86, poz. 776 ze zm.) - dalej jako "rozporządzenie z 1934 roku". Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 31 rozporządzenia z 1934 roku, wniosek o ustalenie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość składany był przez wywłaszczającego do Wojewody w terminie 3 miesięcy od daty doręczenia decyzji ostatecznej o wywłaszczeniu. W przypadku gdyby wywłaszczający w terminie nie złożył wniosku, wywłaszczony miał prawo sam złożyć taki wniosek i żądać ustalenia odszkodowania. Organ stwierdził również, iż postępowanie wywłaszczeniowo - odszkodowawcze prowadzone na podstawie rozporządzenia z 1934 roku składało się z dwóch etapów. W pierwszej kolejności prowadzone było postępowanie wywłaszczeniowe, które kończyło się wydaniem decyzji, a następnie wszczynane było odrębne postępowanie (na wniosek organu wywłaszczającego, bądź samego wywłaszczonego), którego celem było (na podstawie wyników rozprawy oraz opinii biegłych) ustalenie i wypłata odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość. W trakcie rozprawy administracyjnej prowadzonej podczas odrębnego postępowania odszkodowawczego strony mogły również zawrzeć układ, dotyczący wysokości odszkodowania. Układ taki był wciągany do protokołu, którego wypisy miały moc prawną równą aktowi notarialnemu. Następnie organ stwierdził, że rozporządzenie z 1934 roku zostało uchylone na mocy art. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1951 roku zmieniającej dekret z dnia 26 kwietnia 1949 roku o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych