Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. II SA/Wa 2752/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. P. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stopień służbowy w korpusie aspirantów Służby Celnej 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w [...] w dniu [...] listopada 2009 r. na podstawie art. 223 ust 1, 4, 7 10 i art. 115 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323) mianował R. P. na stopień służbowy [...] w korpusie aspirantów Służby Celnej.

W dniu [...] lutego 2011 r. R. P. wniósł odwołanie od powyższego aktu mianowania wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności.

Po rozpatrzeniu odwołania Szef Służby Celnej decyzją z dnia [...] października 2011 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) dalej powoływanej jako: k.p.a. utrzymał w mocy akt mianowania z dnia [...] listopada 2009 r. wydany przez Dyrektora Izby Celnej w [...] na stopień służbowy [...] w korpusie aspirantów Służby Celnej. W uzasadnieniu organ wskazał, iż o ostatecznym charakterze aktu mianowania jako decyzji administracyjnej podlegającej kontroli sądowoadministracyjnej przesądził Sąd Najwyższy uchwałą z dnia 8 czerwca 2010 r. sygn. akt II PZP 5/10. Stąd też akt mianowania funkcjonariusza z dnia [...] listopada 2009 r. nie zawierał pouczenia o sposobie jego zaskarżenia. Organ wywodził przy tym, iż zgodnie z treścią art. 112 kpa błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia. Przepis powołanego artykułu będzie miał zastosowanie również w sytuacji braku pouczenia o przysługującym stronie środku zaskarżenia, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Organ stwierdził zatem, że nie doszło do uchybienia terminu do wniesienia odwołania, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do wydania postanowienia w trybie art. 59 § 1 k.p.a. o przywróceniu terminu do wniesienia odwołania.