Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2012 r., sygn. III SA/Wa 2127/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Krawczak, Sędzia WSA Maciej Kurasz, Protokolant Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2012 r. spraw ze skarg C. AB z siedzibą w Szwecji na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] nr [...] oraz z dnia z dnia [...]maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2006 r., od stycznia do czerwca 2007 r. oraz od lipca do września 2008 r. 1) uchyla zaskarżone decyzje, 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Cl. AB z siedzibą w Szwecji kwotę 47764 zł (słownie: czterdzieści siedem tysięcy siedemset sześćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskami z 20 czerwca 2007 r., z 7 stycznia 2008 r. i z 19 marca 2008 r. Skarżąca - C. z siedzibą w Szwecji zwróciła się do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. o dokonanie zwrotu podatku od towarów i usług odpowiednio za okres styczeń - grudzień 2006 r. w wysokości 1.624.196 zł, za okres lipiec - wrzesień 2008 r. w wysokości 714.304,05 zł i za okres styczeń - czerwiec 2007 r. w wysokości 272.650,20 zł w trybie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz.U. nr 89, poz. 851, z późn. zm.) - dalej "rozporządzenie".

Skarżąca złożyła do organu pierwszej instancji wnioski o zwrot podatku naliczonego za ww. okresy. W wyjaśnieniach zawartych w piśmie z dnia 10 marca 2010 r. Spółka wskazała, że nie wykonuje usług transportowych na terytorium Polski. Wykonuje jedynie usługi wspomagające transport. Usługi te swym zakresem obejmują dostarczanie kontrahentom Skarżącej - firmom świadczącym usługi transportowe, mającym siedzibę w państwa trzecich (Rosja i Białoruś), kart paliwowych. Kontrahenci ci na rzecz Skarżącej Spółki świadczą usługi transportowe, które wykonywane są przez terytorium polski. Za pomocą tych kart firmy transportowe opłacają na terytorium Polski zakupy paliwa, przejazdy autostradami, korzystanie z promów, korzystanie z pomocy drogowej. Skarżąca nabywa w Polsce paliwa u podmiotów prowadzących stacje paliw, i usługi np. opłaty za przejazd mostami autostradami tunelami i dokonuje rozliczeń ze swoimi kontrahentami za pomocą kart paliwowych, które umożliwiają kontrahentom korzystanie z nabytych paliw i usług. Wartość kart paliwowych przekazanych kontrahentom Spółki jest uwzględniana w rozliczeniach Spółki z tymi podmiotami, gdyż podmioty te świadczą na rzecz Spółki usługi transportowe odbywające się przez terytorium polski. Wartość ta pomniejsza należność tych kontrahentów za usługi transportowe wykonane na rzecz Skarżącej Spółki. W ocenie Spółki dostarczanie jej kontrahentom przedmiotowych kart paliwowych nie może być kwalifikowane jako sprzedaż paliw i ww. usług przez Spółkę na rzecz firm transportowych prowadzona za pomocą kart paliwowych. W ocenie Spółki dostarczanie przez nią kart paliwowych kontrahentom wykonującym na jej rzez usługi transportowe należy kwalifikować jako świadczenie usług złożonych wspomagania spedycji i transport.