Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. I SA/Lu 692/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Referent Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 listopada 2012 r. sprawy ze skargi A. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia zażalenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia zażalenia przez zobowiązaną A. B. na postanowienie Prezydenta Miasta z dnia [...] marca 2012 r. w przedmiocie stanowiska wierzyciela w zakresie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej.

W uzasadnieniu zaskarżonego zażaleniem postanowienia Prezydent Miasta wyjaśnił, że w toku postępowania egzekucyjnego dotyczącego należności z tytułu podatku od nieruchomości zobowiązana A. B. wniosła zarzuty, w których podniosła, że decyzje w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości nie zostały jej prawidłowo doręczone oraz nie został jej zapewniony czynny udział w postępowaniu podatkowym. Zarzuty zawarte w piśmie z dnia 28 lutego 2012 r. określonym jako "wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego" zmierzają do wykazania, że obowiązek wynikający z decyzji wymiarowych nie istniał (nie był wymagalny) z uwagi na brak skutecznego doręczenia decyzji wymiarowych ustanowionemu pełnomocnikowi.

Wierzyciel przedstawił przebieg postępowania podatkowego, zajmując stanowisko, że doszło do prawidłowego i skutecznego doręczenia decyzji wymiarowych w trybie zastępczym R. B. - mężowi adresatki. Wyjaśnił, że organ podatkowy pierwszej instancji nie dokonywał doręczeń na adres pełnomocnika (pełnomocników) zobowiązanej, ponieważ osoby te nie były uprawnione do reprezentowania podatniczki w toku postępowania podatkowego. W konsekwencji wniesione przez zobowiązaną zarzuty uznał za nieuzasadnione.