Postanowienie WSA w Opolu z dnia 21 stycznia 2013 r., sygn. I SA/Op 491/12

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Grzegorz Gocki po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Spółka z o.o. w D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 23 października 2012r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za październik 2009 r. wskutek wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu A Spółka z o.o. w D. (dalej skarżąca) zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 23 października 2012r, wydanej w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za październik 2009 r.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, iż konieczność uiszczenia określonego zobowiązania podatkowego będzie równoznaczna z wystąpieniem trudnych do odwrócenia skutków, nie tylko dla samej firmy, lecz także dla zatrudnionych w niej osób. Spółka zatrudnia 187 pracowników, których będzie musiała zwolnić, w ramach koniecznej redukcji etatów, gdyż utrzymanie takiej ilości etatów wymaga utrzymywania dyscypliny finansowej i wcześniejszego zaplanowania wydatków nadzwyczajnych (niespodziewanych), jakim w tym wypadku jest konieczność wykonania zaskarżonej decyzji. Podniesiono także, iż spółka zobowiązana jest do regulowania zobowiązań krótko i długoterminowych z tytułu zaciągniętych kredytów, których bieżący koszt obsługi jest znaczny. Ponadto skarżąca uzależniona jest od swoich kontrahentów, w stosunku do których występuje w charakterze wierzyciela, przy czym na dzień sporządzenia skargi zobowiązania kontrahentów wobec skarżącej przekraczają kwotę 500.000,00 zł. Dodatkowo wskazano, iż wobec skarżącej wydano kolejne decyzje - za to samo uchybienie - których łączna kwota określonego zobowiązania nie obejmująca odsetek za okres od marca 2009r. do maja 2010r. wynosi 790.271 zł.

W związku z przedstawioną sytuacją finansową przedłożono następujące dokumenty: kserokopię aktualnego odpisu z KRS skarżącej, kserokopię deklaracji rozliczeniowej ZUS P DRA, kserokopię umowy o kredyt obrotowy - szybka linia nr [...] z dnia 14.12.2011r. wraz z załącznikiem, kserokopię aneksu nr 5 do umowy nr 9/2009 kredytu w rachunku bieżącym z dnia 23 lipca 2009r., kserokopię rozrachunków z kontrahentami skarżącej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - /dalej w skrócie p.p.s.a./ wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części skarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przyznanie takiej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi zatem odstępstwo od ogólnej reguły, iż ostateczna decyzja administracyjna podlega wykonaniu i objęte jest zakresem uznania Sądu, iż w sprawie zaistniały przesłanki do zastosowania takiej ochrony.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. post. NSA z 20.12.2004 r. w sprawie sygn. akt GZ 138/04, - dostępne w internetowej bazie orzeczeń NSA i WSA www.nsa.gov.pl - c.b.o.i.s.). Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. post. WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r. sygn. akt II Sa/Bk 352/06). Zatem przesłankami warunkującymi wstrzymanie aktu nie są jakiekolwiek skutki i jakakolwiek szkoda, ale szkoda i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu.

Wnioskujący, składając wniosek winien wskazać na konkretne zdarzenia, czy też okoliczności świadczące o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione oraz poprzeć je stosownymi dokumentami. Zadaniem Sądu jest natomiast zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za uwzględnieniem jej wniosku, zaś w razie gdy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w sposób niewątpliwy wynika z całości okoliczności sprawy, Sąd powinien te okoliczności wziąć pod uwagę z urzędu (por. postanowienie NSA z dnia 26 marca 2008r., I OZ 181/08).

Oceniając wniosek skarżącej spółki, przy uwzględnieniu podniesionych w nim okoliczności, a także danych zawartych w przedłożonych dokumentach, Sąd stwierdził, iż skarżąca nie wykazała, że istotnie zaistniały okoliczności świadczące o możliwości wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Skarżąca we wniosku ograniczyła się jedynie do wskazania hipotetycznych zagrożeń, których upatruje w wysokości wymaganego zobowiązania podatkowego, konieczności spłaty zobowiązań krótko i długoterminowych, nierzetelności kontrahentów oraz trudnej sytuacji mogącej powodować zagrożenie dla dalszej kontynuacji działalności gospodarczej skarżącej.

Wobec podnoszonej obawy o spowodowaniu utraty płynności finansowej spółki oraz o negatywnych skutkach, wynikających z nieuwzględnienia wniosku wskazać należy, że nie zostały one w żaden sposób uprawdopodobnione. Skarżąca nie przedłożyła w istocie żadnych dokumentów, które pozwoliłyby na zobrazowanie jej aktualnej kondycji finansowej. Tym samym niemożliwe jest w przypadku skarżącej stwierdzenie w sposób nie budzący wątpliwości, że wykonanie ciążącego na skarżącej zobowiązania podatkowego, które w przedmiotowej sprawie wynosi 65.499,00 zł narazi wnioskodawcę na skutki wskazane w art. 61 § 3 p.p.s.a. Podkreślenia wymaga, iż w przypadku przedsiębiorców, miernikiem służącym takiej ocenie, jest właśnie kondycja finansowa podmiotu, którą obrazują konkretne wielkości, w postaci danych o zyskach i stratach przedsiębiorstwa, stanie kont, wysokości stałych kosztów utrzymania etc. Tego rodzaju informacji skarżąca nie przedstawiła, uniemożliwiając Sądowi pełną ocenę jej sytuacji w kontekście wymogów stawianych w art. 61 § 3 p.p.s.a.

Jako wystarczających dla poparcia zasadności wniosku nie można bowiem uznać dołączonych przez skarżącą dokumentów tj. kserokopii aktualnego odpisu z KRS skarżącej, kserokopii deklaracji rozliczeniowej ZUS P DRA, kserokopii umowy o kredyt obrotowy - szybka linia nr [...] z dnia 14.12.2011r. wraz z załącznikiem, kserokopii aneksu nr 5 do umowy nr 9/2009 kredytu w rachunku bieżącym z dnia 23 lipca 2009r., kserokopii rozrachunków z kontrahentami skarżącej.

Skarżąca nie przedstawiła zwłaszcza żadnych informacji o osiąganych przychodach (obrotach) z działalności gospodarczej, wobec czego badanie czy wskazywane przez skarżącą negatywne zjawiska w tej działalności (ponoszone znaczne koszty obsługi kredytów, nieściągalne wierzytelności, konieczność zabezpieczenia środków na wypłaty i ZUS) faktycznie prowadzą do powstania znacznej szkody i nieodwracalnych skutków, nie znajduje żadnego punktu odniesienia.

Zauważyć przy tym należy, iż skarżąca korzysta z przyznanego w grudniu 2011r. kredytu obrotowego w wysokości 1.000.000,00 zł, oraz przyznanego w czerwcu 2012r. kredytu w rachunku bieżącym w wysokości 2.000.000,00 zł, przy czym ich przyznanie niewątpliwie wiązało się z oceną zdolności kredytowej skarżącej, czyli zdolności do terminowej spłaty zadłużenia.

Jednoczenie należy wskazać, że podnoszona przez skarżącą okoliczność posiadania niewyegzekwowanych wierzytelności na kwotę ponad 500.000 zł w ocenie Sądu sama w sobie nie stanowi przesłanki przemawiającej za uwzględnieniem wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Spółka w żaden sposób nie udokumentowała ewentualnych zatorów płatniczych, przedstawiając choćby dowody kierowanych wezwań do zapłaty, dowody na okoliczność prowadzenia postępowań sądowych czy potwierdzających bezskuteczność prowadzonych postępowań egzekucyjnych. Zatem w sytuacji, gdy skarżąca nie przedstawia żadnych dowodów świadczących o próbie podjęcia działań zmierzających do wyegzekwowania tych wierzytelności nie sposób uznać, że są one rzeczywiście nieściągalne i nie istnieje realna możliwość ich odzyskania.

Wprawdzie, co akcentuje skarżąca, kwota zobowiązania podatkowego ustalona wszystkimi zaskarżonymi do tut. Sądu decyzjami Dyrektora Izby Celnej w Opolu jest znaczna (ponad 790.271 zł), a wykonanie tych decyzji może wywołać konsekwencje finansowe dla skarżącej, jednakże nie jest równoznaczna z groźbą wyrządzenia znacznej szkody w konsekwencji wykonania zaskarżonej decyzji, czy też z pojęciem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wobec braku jakichkolwiek informacji na temat bieżących przychodów (obrotów) z działalności gospodarczej, które obrazowałyby potencjał finansowy w kontekście ciążących na skarżącej zobowiązań, niemożliwe jest podjęcie oceny, czy faktycznie wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje skutki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. To samo należy również odnieść do wskazywanej przez skarżącą konieczności redukcji etatów. Również bowiem w tym przypadku brak pełnej informacji o kondycji finansowej skarżącej uniemożliwia weryfikację jej twierdzeń o konieczności zwolnień pracowników.

Nadto Sąd zauważa, iż wysokość zobowiązań podatkowych odniesiona choćby do dostępnego w danym miesiącu limitu kredytowego nie wydaje się stanowić zagrożenia dla niezakłóconego funkcjonowania przedsiębiorstwa wnioskodawcy. Trudno bowiem przyjąć, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje następstwa, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwłaszcza, że zobowiązanie podatkowe ma charakter pieniężny i z natury rzeczy skutki wykonania zobowiązania są odwracalne. Ponadto wskazać należy, że obowiązek uregulowania zaległości podatkowych w każdym przypadku, niezależnie od zamożności podatnika, łączy się z obniżeniem jego dochodu. Nie oznacza to jednak automatycznie powstania szkody i to znacznych rozmiarów lub trudnych do odwrócenia skutków albowiem w przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi istnieje oczywista możliwość zwrotu zapłaconych kwot, łącznie z oprocentowaniem według zasad przewidzianych w Ordynacji podatkowej.

Końcowo Sąd stwierdza, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu jest wyłącznie rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, a jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez Sąd wyroku.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji postanowienia.

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/