Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. IV SA/Po 997/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Maciej Busz Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2013 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia (...) r., IV SA/Po 94/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r. nr (...) i poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz stwierdził nieważność decyzji Burmistrza K. z dnia (...) r. nr (...).

W uzasadnieniu wskazano, że w wyroku NSA o sygn. akt II OSK 1789/10 uwzględniono jedynie zarzuty kasatora oparte na podstawie art. 174 pkt 2 w zw. z art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a), w części dotyczącej nieodniesienia się przez WSA w Poznaniu (w wyroku z dnia 17 czerwca 2010 r., IV SA/Po 257/10 oddalającego skargę E. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r., nr (...) w przedmiocie odmowy sierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy) do zarzutu skarżącej, że dokonanie zmiany decyzji Burmistrza z dnia (...) r. w trybie art. 155 k.p.a., bez udziału strony, w czasie toczącego się postępowania wznowieniowego dotyczącego tej decyzji stanowiło rażące naruszenie prawa. Ponadto w wyroku NSA wskazano, na konieczność skontrolowania, czy decyzja Burmistrz z dnia (...) r. podjęta została w tej samej sprawie w znaczeniu materialnym, co decyzja pierwotna (z (...) r.), a więc, czy w sprawie występowały te same strony oraz istniała ciągłość regulacji prawnej, stanowiąca jeden z warunków przyjęcia tożsamości sprawy. W konsekwencji NSA uznał, że wymagało rozważenia przez SKO, a również przez WSA, czy dopuszczalne było wydanie decyzji Burmistrza z (...) r. w trybie art. 155 k.p.a. w sytuacji, gdy, po pierwsze, toczyło się postępowanie wznowieniowe co do postępowania zakończonego decyzją Burmistrza z dnia (...) r. i po drugie - czy w ogóle było możliwe wydanie decyzji w trybie wskazanego przepisu, skoro z dniem 11 lipca 2003 r. uległ zmianie stan prawny i utraciła moc ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym.