Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2013 r., sygn. I SA/Wa 1940/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Przemysław Żmich WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2013 r. sprawy ze skargi J.B. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania J. B. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...], orzekającej o ustaleniu odszkodowania w łącznej wysokości [...] zł na rzecz J. B. i E. B. za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...], położonej w gminie M. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Zaskarżone rozstrzygnięcie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.

Nieruchomość oznaczona jako działki nr [...] położona w gminie M., decyzją Wojewody [...] z dnia [...] maja 2010 r., nr [...], została przeznaczona pod budowę drogi ekspresowej S-1 (etap III) - odcinek II węzeł [...] - dobudowa drugiej jezdni km 2+158 - 11+760.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...] Wojewoda [...] orzekł o ustaleniu odszkodowania w łącznej wysokości [...] zł na rzecz J. B. i E. B. za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa ww. nieruchomości, a także zobowiązał Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty ustalonego odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym ww. decyzja stanie się ostateczna.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył J. B. wskazując, że rzeczoznawca majątkowy przyjęła do porównań nieruchomości niepodobne do nieruchomości wycenianej m.in. pod względem wielkości gruntu, ale też przeznaczenia. Zdaniem skarżącego biegła błędnie przyjęła do porównań transakcje nieruchomościami, które w dokumentach planistycznych posiadały przeznaczenie mieszkaniowe, kiedy to nieruchomość wyceniana powinna być traktowana jako działka o przeznaczeniu komercyjnym.