Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 marca 2013 r., sygn. VII SA/Wa 2735/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska (spr.), Protokolant st. ref. Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2013 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2012 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją znak: [...] wydaną [...] września 2012r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2012r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji [...] Architekta [...] z dnia [...] kwietnia 1960r.

W uzasadnieniu organ podał, że [...]Architekt [...] decyzją z [...] kwietnia 1960r. utrzymał w mocy decyzję o nakazie rozbiórki budynku przy ul. [...] w [...], wydaną na podstawie przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. z 1939r. Nr 34, poz. 216), podzielając stanowisko organu I instancji, że budynek wybudowano na terenie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na park miejski oraz, że powoduje on zagrożenie zdrowia publicznego i oszpeca otoczenie.

W ocenie organu kontrolowana decyzja nie jest obarczona żadną z wad wymienianych w art. 156 § 1 kpa.

Organ podniósł, że już z protokołu sporządzonego w dniu [...] lipca 1959r. w toku postępowania prowadzonego w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie wynika, że przedmiotowy budynek powstał na działce przy ul. [...] w [...] w wyniku samowoli budowlanej.